Σύνταγμα: Επεισόδια 28-29/06/2011

Γεγονότα και Εντυπώσεις

Πήγαμε και εμείς πλατεία να διαμαρτυρηθούμε να φωνάξουμε να χειροκροτήσουμε. 'Όταν  φτάσαμε όλα ήταν εκπληκτικά. Ο κόσμος πολύς. Χορός κέφι τραγούδια. Πορείες με μοτοσυκλέτες έφταναν. Χαρούμενο κλίμα! Ο κόσμος χειροκροτούσε. Η ελπίδα τα όνειρα ζωντανά! Όλοι σε πηγαδάκια μιλούσαν αντάλλαζαν απόψεις, διαφωνούσαν, συμφωνούσαν αλλά πάντα σε τόνο φιλικό και με καλή διάθεση! Πολίτες όλων των ηλικιών! Ήταν εκπληκτικό! Όσα προβλήματα και αν έχουμε όλα μένουν πίσω στον δρόμο στην πλατεία στο πεζοδρόμιο! Γιατί απλά είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

Ξαφνικά μερικοί πέταξαν μερικά μπουκάλια νερό. Πολίτες με προβλήματα καθημερινά που δεν μπορούν να αντέξουν άλλη πίεση από τράπεζες, πολιτικούς, κυβέρνηση. Άνθρωποι είναι πάνω από όλα και πόσο να αντέξουν; Πόσο να αντέξει ένας Πατέρας μία Μάνα αν δεν μπορεί να πάρει στο παιδί τους τα βασικά; Ένα τετράδιο για το σχολείο, 2-3 κουτιά γάλατα, ένα ρούχο, ένα παιχνίδι; Πόσο να αντέξει ένας εργαζόμενος που χάνει την δουλειά του; Πόσο να αντέξει ένα νέο παιδί που δεν έχει δουλειά; Όλα αυτά δημιουργούν μία πίεση λίγο δικαιολογημένη. Εμείς όλοι στην πρώτη γραμμή συνιστούσαμε ψυχραιμία. Τα καταφέραμε μαζί με άλλους πολίτες.

Αλλά οι δυνάμεις καταστολής είχαν άλλη άποψη. Έπεσαν τα πρώτα δακρυγόνα. Κόσμος έτρεχε ούρλιαζε φώναζε. Ένα τεράστιο ''γιατί;'' υψωνόταν στον αέρα. Αυτό το ερώτημα έμεινε αναπάντητο. Από το πουθενά και από πίσω μας έφευγαν πέτρες. Φωνάζαμε να τους απομονώσει ο κόσμος! Μάταια! Τα δακρυγόνα βροχή! Χωρίς έλεος! Γυναίκες, παιδιά, τα προστατεύαμε όπως μπορούσαμε και βοηθούσαμε. Ο κόσμος έτρεχε έπεφτε τους βοηθούσαν οι διπλανοί τους. Εμείς φωνάζαμε συνέχεια ''Παιδιά όλοι μπροστά.... Ελάτε εδώ είμαστε!''. Μερικοί μας άκουσαν και άρχισε πάλι ο κόσμος να μαζεύεται. Τα πράγματα κάπως ηρέμησαν. Και οι πέτρες σταμάτησαν. Αλλά ύστερα από λίγο ΑΝΑΙΤΙΑ άρχισαν πάλι τα δακρυγόνα! Αυτή την φορά όσο και να θέλαμε δεν μπορούσαμε να κάτσουμε. Ο κόσμος πάνω από τα σκαλιά έφυγε. Μείναμε μόνοι μας. Καθίσαμε όλοι και δεν μιλούσαμε. Όχι απογοητευμένοι! Απλά αναρωτιόμασταν γιατί; Όπως εσείς!

Αποφασίσαμε να φύγουμε και να επιστρέψουμε την άλλη μέρα (29/06/2011) με πιο πολύ κουράγιο και αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε αυτά που μας χρωστάνε. Όνειρα και ελπίδες. Απλοϊκά πράγματα.

Πήγαμε σήμερα λοιπόν. 11 η ώρα ήμασταν εκεί. Κόσμος πήγαινε και ερχόταν χαρούμενος πάλι. Αλλά και με καχυποψία μήπως γίνει κάτι από επεισόδια όπως το χθεσινό βράδυ. Τους ηρεμούσαμε και με τα κινητά μας ειδοποιούσαμε όλα τα γκρουπ στο Facebook να κατέβει ο κόσμος κάτω! Ήταν κάτι μαγικό! Δεν έχουμε λόγια να το περιγράψουμε! Όσο κράτησε ήταν το όνειρο μας! Αυτό που ζητάμε! Όλοι μαζί! Χωρίς ταμπέλες χωρίς ονόματα. Μόνο μία λέξη υπήρχε, φίλε! Υπέροχο! Μοναδικό! Αυτά τα λίγα μαγικά λεπτά όλοι ήταν ίσοι! Όλοι κοιταζόμασταν στα μάτια με καθαρές ματιές!
Μουσικοί έδιναν ρυθμό. Συνθήματα παντού και χειροκροτήματα! Απίστευτα συναισθήματα! Όλα αυτά που αγωνιζόμαστε ήταν εκεί για λίγα λεπτά!

Πάλι όμως δακρυγόνα! Κόλαση! Το χθες δεν ήταν τίποτα! Μάτια έκαιγαν! Τα σωθικά μας έβραζαν! Πολλοί έβριζαν! Παρόλο που η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική προσπαθούσαμε για άλλη μία φορά να κρατήσουμε τον κόσμο μαζί με άλλους! Φτιάξαμε μία μεγάλη αλυσίδα! Προς το παρόν ξαναγύρισε η ελπίδα! Αλλά ένα άδειο μπουκαλάκι νερό από κάποιον ήταν αρκετό! Δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου παντού. Κλάματα, οργή ανακατεμένα! Ο κόσμος έτρεχε από εδώ κι από εκεί. Ελπίδες όνειρα θόλωσαν από τον καπνό των δακρυγόνων! Ως τις 3:30 το μεσημέρι προσπαθούσαμε να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλον και τον εαυτό μας! Κι εμείς κάποια κρίσιμη στιγμή σπάσαμε και χαθήκαμε ο ένας από τον άλλον! Δακρυγόνα έπεφταν γύρω μας και πάνω μας ακόμα και μέσα στο μετρό! Απίστευτο! Όπως είπαμε στην αρχή κι εμείς απλοί άνθρωποι ήμαστε! Και όμως παίρναμε δύναμη και κουράγιο γιατί πιστεύουμε σε όλο αυτό! Δεν το παρατήσαμε! Προσπαθήσαμε, κλάψαμε, συγκινηθήκαμε, αλλά δεν το παρατήσαμε! Και ούτε τα παρατάμε!

Ερωτήματα
Τώρα πια γράφοντας αυτό το άρθρο αναρωτιόμαστε γιατί έγιναν όλα αυτά; Γιατί τόση βία από το Κράτος σε πολίτες που αγωνίζονται ειρηνικά για πάνω από 40 μέρες; Η απάντηση που μας έρχεται είναι μία.

Μας φοβούνται! Φοβούνται τον κόσμο. Μόνη τους ανησυχία μην φύγουν από αυτές τις καρέκλες!

Θέλουν και τους αρέσει να παίζουν τον ρόλο των Εθνοπατέρων! Εκ του ασφαλούς βέβαια!

Κλειδωμένοι σε πανάκριβα γραφεία, με πανάκριβα κινητά, αυτοκίνητα, σπίτια το μόνο που κάνουν είναι να κοροϊδεύουν τον κόσμο να τον δυναστεύουν να τον βασανίζουν με απάνθρωπα μέτρα!
Και βέβαια αφού ''Μαζί τα φάγαμε''!

Μα εμείς αγαπητοί Κύριοι και Κυρίες γιατί δεν φάγαμε κάτι; Γιατί ψαχνόμαστε όλοι στις τράπεζες να δούμε πόσα έχουμε και δεν βλέπουμε κάτι;;;
Και μετά από όλα αυτά εσείς νομίζετε ότι εμείς θα κάνουμε πίσω;
Ποιος σας είπε Κύριοι και Κυρίες ότι εμείς με δακρυγόνα θα φύγουμε;
Ποιος σας είπε ότι φοβόμαστε τις κουκούλες;
Ποιος σας είπε ότι υποκύπτουμε;
Ποιος σας είπε ότι υποχωρούμε;
Ποιος σας είπε ότι τα παρατάμε;
Ποιος σας είπε ότι τα όνειρα μας έσβησαν;
Ε Μ Ε Ι Σ σίγουρα δεν σας το είπαμε και δεν θα το πούμε Π Ο Τ Ε!

Και τώρα τι;
Αυτή η ερώτηση είναι πολύ εύκολη... έχει απάντηση χωρίς πολλή σκέψη!

Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε έξω!

Έχουμε να πάρουμε κάτι χρωστούμενα.

Δικαιοσύνη, Ισονομία, Ισότητα, Δημοκρατία!

Από αύριο κιόλας θα ήμαστε πάλι έξω! Θα συνεχίσουμε από εκεί που νομίζουν ότι μας σταμάτησαν!

Όλοι εμείς Κύριοι και Κυρίες στην Βουλή έχουμε κάτι βασικό. Έχουμε καρδιά, κατανόηση, συμπόνια, για τον διπλανό μας!

Συμπάσχουμε μαζί! Νοιαζόμαστε, δίνουμε μία Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Η αγκαλιά στον διπλανό μας.

Ανταλλάσουμε και πάλι καλημέρα!

Πάλι μιλάμε αληθινά ο ένας στον άλλον! Αυτό είχε λείψει σε όλους μας!

Και νομίζουμε ότι η πρώτη μας μεγάλη νίκη είναι ότι επέστρεψε η ανθρωπιά!

Επόμενα βήματα;
Απλό, θα αποφασίσει ο Λαός! Μόνο ο Λαός υπάρχει πλέον και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ έχουμε ένα ταξίδι να κάνουμε. Ακόμα ήμαστε στην αρχή! Αλλά στο τέλος θα δείτε κάτι μαγικό.

Ένα χαμόγελο ενός παιδιού που ξέρει ότι θα έχει ένα μέλλον και θα σας πιάσει το χέρι και θα σας πει ''Ευχαριστώ''!

Εμείς αυτό το χεράκι και το ευχαριστώ δεν θέλουμε να το χάσουμε! Ε Σ Ε Ι Σ;

Επεισόδια 28062011 Φωτογραφίες

Επεισόδια 29062011 Φωτογραφίες

48 ώρες στο δρόμο-Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα



Μας χωρίζουν πια μόνο λίγες ώρες από τη διήμερη πανελλαδική κινητοποίηση της 28ης και 29ης Ιουνίου. Όλα δείχνουν ότι το διήμερο της Γενικής Απεργίας μπορεί να πάρει τις διαστάσεις παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα ενταφιάσει οριστικά το Μεσοπρόθεσμο. Αυτός ο αγώνας δεν είναι κρίσιμος μόνο για το μέλλον μας, αλλά αποτελεί φάρο ελπίδας για όλους τους λαούς του κόσμου που θέλουν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Το Σύνταγμα είναι η αφετηρία μιας νέα πορείας.

Στις 28 Ιουνίου μαζευόμαστε στις 9:00 πμ στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουμε και περιμένουμε τις απεργιακές διαδηλώσεις να ενωθούν μαζί μας. Στις 6:00 μμ θα ξεκινήσει μεγάλη λαϊκή συναυλία που θα διαρκέσει μέχρι αργά το βράδυ.

Στις 29 Ιουνίου συντονίζουμε όλες τις δυνάμεις μας για να επιτευχθεί η ουσιαστική περικύκλωση της Βουλής. Οι λαϊκές συνελεύσεις των βορείων προαστίων δίνουν ραντεβού στις 8:00 πμ στο μετρό Ευαγγελισμός. Ενδεικτικά στον Ευαγγελισμό θα είναι οι λαϊκές συνελεύσεις Αγίας Παρασκευής, Χαλανδρίου, Χολαργού, Παπάγου, Ζωγράφου, Γλυκών Νερών, Παλλήνης, Γαλατσίου, Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας, Πατησίων, Ν. Φιλαδέλφειας, Γκύζη, Πειραιά, Αμπελοκήπων-Ερυθρού Σταυρού- Πολυγώνου. Οι λαϊκές συνελεύσεις των νοτίων και ανατολικών προαστίων μαζεύονται στις 8:00 πμ στο Καλλιμάρμαρο. Ενδεικτικά: Ν. Σμύρνη, Βύρωνας, Αγ. Δημήτριο, Βούλα-Βάρη, Νέος Κόσμος, Πετράλωνα-Θησείο-Κουκάκι, Ελληνικό. Οι δυτικές συνοικίες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα (Αμαλίας και Β. Σοφίας). Ενδεικτικά: Πετρούπολη, Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι, Άγιοι Ανάργυροι-Καματερό. Τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι λαϊκές συνελεύσεις από όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν επίσης στα διάφορα σημεία συγκέντρωσης. Για τον κόσμο που θα έρθει από όλη τη χώρα έχουν προβλεφθεί δομές φιλοξενίας.

Για όλο τον κόσμο που για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να είναι πεζός στα μπλόκα, είναι πολύ σημαντικό να βοηθήσει την περικύκλωση με το αυτοκίνητό του από τις 8 πμ, συμμετέχοντας σε μια λευκή κυκλοφοριακή διαδήλωση. Μερικές εκατοντάδες αυτοκίνητα που θα κινούνται διαρκώς με 10-20 χλμ την ώρα στην Κηφισίας, την Μεσογείων και τη Μιχαλακοπούλου και θα επιστρέφουν από εναλλακτικούς δρόμους κάθε φορά που η τροχαία θα τα εκτρέπει, μπορούν να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα στην πρόσβαση των βουλευτών.

Επαναλαμβάνουμε, επίσης ότι όπως ακριβώς έχουμε πράξει από τις 25 Μαΐου ως σήμερα, θα επιμείνουμε στο μαζικό και αποφασιστικό χαρακτήρα του αγώνα μας. Καλούμε τους πάντες να σεβαστούν και να περιφρουρήσουν αυτήν την επιλογή. Προειδοποιούμε την κυβέρνηση και τους επιτρόπους της τρόικας να μη τους περάσει καν από το μυαλό τους ότι η καταστολή μπορεί να σπάσει την κινητοποίηση μας. Στα διλήμματα «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς» του κου Πάγκαλου, εμείς απαντάμε: «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει». Να χαίρεται τον παππού του!

Δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν. Αυτοί και τα διλήμματα τους!

Οι πλατείες μας ανήκουν.

Το δίκιο είναι με το μέρος μας.

Διεκδικούμε το αυτονόητο: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Πίστη στις δυνάμεις μας.

Ή εμείς ή αυτοί!

Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε. Το Μεσοπρόθεσμο ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Άμεση Δημοκρατία τώρα!

Έκκληση στα Σωματεία Ηλεκτροδηγών ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ και ΤΡΑΜ ΑΤΤΙΚΗΣ

Επαναλαμβάνουμε την έκκληση μας στα ΔΣ των σωματείων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και συγκεκριμένα τα ΔΣ των Σωματείων Ηλεκτροδηγών ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ και ΤΡΑΜ ΑΤΤΙΚΗΣ για την απόφασή τους, που έρχεται σε αντίθεση με αυτή των υπόλοιπων σωματείων στα ΜΜΜ και της πλειοψηφίας των συναδέλφων τους, να μην απεργήσουν στις 28 και 29 Ιουνίου.Όντως, έχετε χρέος να εκφράσετε την αντίθεση σας στο Μνημόνιο των τοκογλύφων δανειστών, Τρόικας και Κυβέρνησης. Σας υπενθυμίζουμε όμως, ότι στο Δελτίο Τύπου, που εκδώσατε στις 14 Ιουνίου 2011 οι ίδιοι αναφέρατε: “Επειδή, όπως έχουμε πει στο παρελθόν, υπάρχουν δεδομένα τα οποία θέτουν άλλες προτεραιότητες, υποδεικνύοντας έτσι διάφορες μορφές δράσης. Επειδή έχει μεγάλη σημασία η επιτυχία του συλλαλητηρίου της Τετάρτης η οποία οφείλεται στη μαζικότητα, δηλαδή εν πολλοίς στη συμβολή των Μέσων, με το να εξυπηρετήσουμε τους Απεργούς – διαδηλωτές. Επειδή στηρίζουμε, με όποιον τρόπο μπορούμε, κάθε είδους ειρηνική διαμαρτυρία”.Σας καλούμε και πάλι να πράξετε αναλόγως. Και ο καλύτερος τρόπος είναι δίνοντας την δυνατότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να προσέλθουν στο Σύνταγμα, περικυκλώνοντας την Βουλή. Αναλάβετε τις ευθύνες σας. Αυτές τις μέρες γράφουμε ιστορία. Γίνετε μέρος της.

26/06/2011

Η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Συντάγματος.

http://www.homoastralis.org/index.html

Λεωφορεία για την πανεργατική με προορισμό τη συγκέντρωση του Μουσείου

Λεωφορεία για την πανεργατική απεργία με προορισμό την συγκέντρωση του Μουσείου ΒΟΡΕΙΑ * Αναχώρηση 8:00 πμ Μαρούσι, Στ. ΗΣΑΠ - Ν. Ηράκλειο, 3 Αστέρια - Ν. Ιωνία, Πλατεία Σημηριώτη - Βεϊκου και Γαλατσίου - Πατησίων και Γαλατσίου - Πλ. Αμερικής τηλ επικοινωνίας: 6947689421, 6976111703, 6945549910 * Αναχώρηση 8:00 πμ Βριλήσσια, Δουκίσσης Πλακεντίας - Χαλάνδρι, Μετρο - Αγ. Παρασκευή, Πλατεία- Νομισματοκοπείο - Εθνική Άμυνα - Κηφισίας και Πανόρμου τηλ επικοινωνίας: 6947445048, 6973050470, 6972334078
ΝΟΤΙΑ * Αναχώρηση 7:45 πμ Ελληνικό, Ιασονίδου και Βουλιαγμένης - Αγ. Δημήτριος, Μετρό - Δάφνη, Μετρό - Ν. Σμύρνη, Πλατεία - Καλλιθέα, Πλατεία Δαβάκη - Σταθμός ΗΣΑΠ - Ταύρος, Δημαρχείο - Γκάζι, Τεχνόπολις τηλ επικοινωνίας: 6944575832, 6989879719
* Αναχώρηση 7:45 πμ Παγκράτι, Άλσος - Βύρωνας, Πλατεία Δεληολάνη - Ιλίσια, Γρηγορίου Αυξεντίου και Ούλοφ Πάλμε - Ζωγράφου, Λεωφ. Παπάγου και Ούλοφ Πάλμε - Νοσ. Παίδων Αγ. Σοφία τηλ επικοινωνίας: 6932825663, 6948202384

ΔΥΤΙΚΑ * Αναχώρηση 8.00 πμ Πετρούπολη, Δημαρχείο - Ίλιον, Λακιώτης - Περιστέρι, Μετρό Αγ. Αντώνης - Αιγάλεω, Μετρό τηλ επικοινωνίας: 6972032108, 6973050590

ΠΕΙΡΑΙΑΣ * Αναχώρηση 8.00 πμ Πειραιάς, Πλατεία Κοραή - ΔΕΗ Ελαϊδας τηλ επικοινωνίας: 6976912305 * Αναχώρηση 8.00 πμ Κερατσίνι, Ιασονίδου και Κων/λεως (καφε Μαύρο Πρόβατο) - Νίκαια, Κρατικό Νοσοκομείο τηλ επικοινωνίας: 6975730948

http://www.homoastralis.org/index.html

28-29 Ιουνίου: 48 ώρες στο δρόμο! Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο

28-29 Ιουνίου: 48 ώρες στο δρόμο
Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο

Εδώ κι ένα μήνα, έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Στις 28-29/6, ο αγώνας μας φτάνει σε σημείο καμπής. Η κυβέρνηση της μηδενικής κοινωνικής νομιμοποίησης επιχειρεί την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, δεν πρόκειται να ανεχτούμε την εξαθλίωση των πολλών για να την εξασφάλιση των κερδών των λίγων. Οι επικοινωνιακοί ελιγμοί, οι κάλπικοι ανασχηματισμοί και οι εκβιασμοί κυβέρνησης, ΔΝΤ, ΕΕ, δεν μάς ξεγελάνε. Τώρα πια ξέρουμε ότι το δίλημμα δεν είναι Μνημόνια ή χρεοκοπία γιατί τα Μνημόνια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία της κοινωνίας.

Τρίτη και Τετάρτη 28-29/6, που είναι το διήμερο της συζήτησης και ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου στη Βουλή τα συνδικάτα έχουν καλέσει 48ωρη Γενική Απεργία. Αυτό το διήμερο δεν πρέπει κανείς να δουλέψει, να καταναλώσει, να στηρίξει το παραμικρό σπάσιμο της απεργίας. Από το πρωί της πρώτης μέρας της απεργίας μαζευόμαστε στο Σύνταγμα μαζί με τις λαϊκές συνελεύσεις απ' όλη τη χώρα και όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

Την Τετάρτη 29/6 ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου περικυκλώνουμε τη Βουλή-στέλνουμε το μήνυμα ότι ο λαός το απορρίπτει!

Εδώ κι ένα μήνα αποδεικνύουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ότι έχουμε τη δύναμη να χαράξουμε νέα πορεία για την κοινωνία. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα. Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, τώρα μιλάμε εμείς!

Ή εμείς ή αυτοί - Άμεση δημοκρατία τώρα!

Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-22 Ιουνίου 2011

http://real-democracy.gr/votes/2011-06-22-28-29-ioynioy-48-ores-sto-dromo-oli-i-ellada-sto-syntagma-gia-na-min-perasei-mesopr

Τρίτη 21 Ιουνίου! Η ψήφος μας "ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ"!

Την Tρίτη 21 Ιουνίου ο Πρωθυπουργός ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για την “νέα” του κυβέρνηση. Χθες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε ότι “φυλλοροούμε”, αλλά εμείς κάθε Κυριακή γινόμαστε περισσότεροι.
Την Τρίτη στις 19:00 δίνουμε και εμείς στην δική μας κάλπη του Συντάγματος ψήφο “ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ”. Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν μπορούν να το λύσουν, όσους ανασχηματισμούς και αν κάνουν. Όσες καρέκλες και αν αλλάξουν, δεν μας αφορά.
Το μεσοπρόθεσμο δεν θα περάσει.

Καλούμε όλους τους φίλους και συναγωνιστές να γεμίσουν τις πλατείες σε όλη την Ελλάδα.
Καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία να βρεθούν μαζί μας στο Σύνταγμα.
Καλούμε τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, Έλληνες ή μετανάστες, μανάδες και παιδιά, γιαγιάδες και παπούδες.
Στην βία τους απαντάμε: το όπλο μας είναι η αλληλεγγύη μας και η ψυχή μας και τους λέμε ότι “σιμά στις μπαλωθιές τους υπάρχει και ο λυράρης”.
Όλοι και όλες στο Σύνταγμα την Τρίτη 21-6 από τις 19:00 να φωνάξουμε δυνατά:
δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν κυβέρνηση – τρόικα – χρέος.

http://real-democracy.gr/announcement/triti-21-ioynioy-i-psifos-mas-mi-empistosynis

Η Λύση στην Κρίση

Είναι απλή, εύκολη στην εφαρμογή της, 2 με 3 φορές πιο αποδοτική στην είσπραξη των φόρων, ενισχύει το Κοινωνικό Κράτος και δίνει λύσεις.

1) Αναμόρφωση Φορολογικού Συστήματος
1. Κατάργηση όλων των φόρων με την σημερινή μορφή τους
2. Κατάργηση παντός τύπου φορολογικών ελαφρύνσεων και εξαιρέσεων
3. Θέσπιση ενός ενιαίου τύπου φόρου με μοναδικό συντελεστή 10%
4. Ο ίδιος μοναδικός συντελεστής θα είναι και στον Φ.Π.Α. 10% σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες
5. Ο φόρος θα εφαρμόζεται σε όλες τις συναλλαγές και θα αποδίδεται στην πηγή. Στον φόρο αυτό θα υπόκεινται όλες οι εγχρήματες συναλλαγές, αγορές, πωλήσεις παντός είδους, μισθοί, συντάξεις κλπ. χωρίς εξαιρέσεις
6. Οι μόνες που δεν υπόκεινται στον φόρο είναι οι τραπεζικές καταθέσεις
Είναι ένα σύστημα δίκαιο και αποδοτικό. Εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του Κόσμου με απόλυτη επιτυχία.
Με ένα τέτοιο σύστημα, η ανάπτυξη θα εκτοξευθεί στα ύψη μια και η Ελλάδα θα είναι πλέον ανταγωνιστική και ουσιαστικά φορολογικός παράδεισος.
Υπολογίζεται ότι τα Δημόσια Έσοδα θα αυξηθούν 2 με 3 φορές, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι σήμερα με τους μεγάλους συντελεστές φορολογίας και τους υπέρογκους φόρους, επιβάλλονται μεν και βεβαιώνονται οι φόροι αλλά εισπράττεται μόλις το 10% των βεβαιωμένων φόρων.

2) Επαναπροσδιορισμός Δημόσιων Εξόδων
1. Καθορισμός και διατήρηση μόνον του απαραίτητου και αναγκαίου Κοινωνικού Κράτους (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια, Άμυνα)
2. Απαλλαγή από κάθε είδους «Εμπορικών» Δημόσιων Δραστηριοτήτων και κατάργηση ζημιογόνων οργανισμών
3. Πλήρης εφαρμογή ενιαίας «διαφανούς» μηχανογράφησης σε όλο το φάσμα του Δημοσίου Τομέα

3) Αντιμετώπιση Υπάρχοντος Δημοσίου Χρέους
1. Ενεργοποίηση των Διεθνών Κανονισμών που σαφέστατα ορίζουν ότι σε υπερχρεωμένες χώρες πρώτη προτεραιότητα έχει το Κοινωνικό Κράτος και οι πολίτες του. (Μισθοί, Συντάξεις, Παιδεία, Υγεία κλπ)
2. Να ενεργοποιηθεί η δυναμική και ουσιαστική διεκδίκηση των οφειλομένων (δάνεια, αποζημιώσεις) από την Γερμανία
3. Να γίνει ουσιαστική διαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή μέρους του (30 – 50%) και επαναπροσδιορισμό μακρόχρονης εξυπηρέτησης με χαμηλό επιτόκιο
Σύμφωνα με το Α.Ε.Π. της Ελλάδας, εάν εφαρμοστούν τα ανωτέρω μέτρα δεν θα υπάρχει πλέον αναγκαιότητα δανεισμού. Σε περίπτωση όμως αναγκαιότητας δανεισμού τότε ο δανεισμός να γίνεται μετά από έρευνα αγοράς, στην οποία θα λαμβάνονται υπ’ όψιν όλες οι πηγές χρηματοδότησης. Π.Χ. Κίνα, Ρωσία κλπ.

http://www.homoastralis.org/lisistinkrisi.htm

Ανοικτή Επιστολή του Γιάννη Βαρουφάκη στον Γιώργο Παπανδρέου

Αγαπητέ Γιώργο

του Γιάνη Βαρουφάκη

Λίγο μετά τις εκλογές του 2009 δήλωνες ότι "είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία". Η πλειοψηφία των υπουργών σου σε στραβοκοιτούσαν και οι αντίπαλοί σου σε χλεύαζαν. Ήσουν μόνος εκείνη την στιγμή. Όμως, στον βαθμό που σε γνωρίζω, ήσουν αυθεντικός.
Από τότε κύλησε πολύ μολυσμένο νερό στο αυλάκι. Τις ουτοπικές δηλώσεις τις παρέσυρε η αγωνία για την διάσωση της χώρας. Σε ανάγκασε όχι μόνο να σφίξεις τα δόντια, πνίγοντας την ουτοπική σου πλευρά, αλλά και να αποκηρύξεις βασικές σου πεποιθήσεις για το τι πρέπει να γίνει και τι όχι. Πιστεύω, στον βαθμό που σε γνωρίζω, ότι τις αποφάσεις που έλαβες τις πήρες θεωρώντας ότι ήταν οι βέλτιστες μιας γκάμας απαίσιων εναλλακτικών. Και φαντάζομαι ότι ενέτειναν την μοναξιά σου.
Έτσι ήρθαμε στον Μάιο του 2010 όπου σε περίμενε η μεγαλύτερη απόφαση που αναγκάστηκε να πάρει έλληνας πρωθυπουργός σε καιρό ειρήνης. Ξέρεις ότι διαφωνούμε για την ορθότητά της. Δεν έχει σημασία. Σου είπαν ότι ήταν ένα σωσίβιο που μας εξαγόραζε χρόνο ώστε να βρούμε τον δρόμο μας προς στέρεο έδαφος μετά από ένα συγκλονιστικό ναυάγιο. Θεώρησα ότι ήταν ένα τεράστιο βαρίδι που μας σπρώχνει, τόσο εμάς όσο και την υπόλοιπη ευρωζώνη, στον πάτο. Επέλεξες τις συμβουλές των ισχυρών και εκείνων που σε έπεισαν πως, αν μη τι άλλο, το Μνημόνιο αγοράζει πολύτιμο χρόνο. Στον βαθμό που σε γνωρίζω, ξέρω πόσο σε στενοχώρησε η επιλογή σου.
Μήνες τώρα γνωρίζω ότι ξέρεις πως, τελικά, η πορεία του Μνημονίου απέτυχε επειδή η αποτυχία βρισκόταν στο DNA του εγχειρήματος (κι όχι επειδή δεν εφαρμόστηκε όπως μπορούσε να έχει εφαρμοστεί). Εμείς οι οικονομολόγοι, όπως γνωρίζεις εκ πείρας, διαφωνούμε σχεδόν για όλα. Όμως δύο πράγματα μας έχει διδάξει η ιστορία: (1) Τον πτωχευμένο δεν τον σώζεις δίνοντάς του ακριβά δάνεια, και (2) η βαριά λιτότητα δεν μπορεί ποτέ να μειώσει τα ελλείμματα μιας μακρο-οικονομίας που βρίσκεται σε ύφεση και η οποία δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της (ιδίως όταν το διεθνές περιβάλλον είναι υφεσιακό).
Μπορεί να ήλπιζες σε κάποιο θαύμα οικονομικό (π.χ. μιας γρήγορη ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας) ή πολιτικό (την επιφοίτηση της κας Μέρκελ από το άγιο πνεύμα) που θα απέτρεπε την σημερινή κατάληξη. Δεν έγινε όμως. Και τώρα καλείσαι, για δεύτερη φορά σε ένα μόλις χρόνο, να πας ακόμα πιο αντίθετα στα πιστεύω σου, στις γνώσεις σου, στο ένστικτό σου. Σου λένε, όπως και πριν ένα χρόνο: "Σκεφτείτε κ. πρωθυπουργέ τι θα γίνει αν δεν πάρουμε τα νέα δάνεια. Πως θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις;" Στον βαθμό που σε ξέρω, γνωρίζω πως δαγκώνεσαι.
Μήνες αρκετοί έχουν περάσει που έχεις λάβει γνώση μιας εναλλακτικής πρότασης (εκείνη που καταθέσαμε με τον Stuart Holland σε διάφορα fora). Από όσο γνωρίζω θεωρείς πως, τόσο από τεχνικής όσο και πολιτικής πλευράς, η πρόταση είναι άρτια: Σε τρία απλά βήματα, τα οποία δεν απαιτούν καμία ουσιαστική παρέμβαση στην Συνθήκη της Λισαβόνας, (α) αντιμετωπίζεται η τραπεζική κρίση της ευρωζώνης, (β) αποδυναμώνεται η κρίση δημόσιου χρέους και (γ) ξεκινά ένα νέο Σχέδιο Marshall για ολόκληρη της ευρωζώνη έτσι ώστε να γίνει πράξη η ανάπτυξη που θα 'δολοφονήσει' την Κρίση. Αν απλώς διαφωνούσες με αυτή την πρόταση, δεν θα αναφερόμουν σε αυτήν. Το κάνω επειδή φοβάμαι ότι... συμφωνείς.
Θα μου πεις: "Πώς μπορώ ως πρωθυπουργός μιας μικρής και καταπτωχευμένης χώρας να πάω στις Βρυξέλλες και να τους προτείνω μια πρόταση για την ανάπλαση της ευρωζώνης ολάκερης; Ιδίως όταν οι δικοί μου σύμβουλοι μου λένε να το ξεχάσω;"
Θα σου απαντήσω: Πώς μπορείς ως πρωθυπουργός μιας μικρής και καταπτωχευμένης χώρας να πάς στις Βρυξέλλες για να αποδεχθείς ένα νέο, ογκώδες δάνειο το οποίο σε καμία των περιπτώσεων (ακόμα κι αν αποδεχθούμε ότι θα επιτευχθούν όλοι οι στόχοι του μεσοπρόθεσμου προγράμματος) δεν πρόκειται ούτε καν να επιβραδύνει την εκρηκτική πορεία του δημόσιου χρέους; Πως θα αντιμετωπίσετε σε ένα χρόνο από σήμερα, εσύ και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ, την κρίση νομιμοποίησης σε Βορρά και Νότο που αναπόφευκτα θα προκύψει καθώς οι εγγυήσεις και τα δάνεια των γερμανών και ολλανδών φορολογούμενων καταλήγουν (μέσω του Υπουργείου Οικονομικών μας) στις ημι-πτωχευμένες τράπεζες, την ώρα που το ελληνικό χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, το ΑΕΠ μας να μειώνεται και οι έλληνες να εξαθλιώνονται χωρίς κανένα όφελος;
Θα με ρωτήσεις: "Και τι να κάνω τότε;"
Θα σου πω κάτι που θα ακουστεί ίσως ουτοπικό αλλά το οποίο πιστεύω είναι η μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική που σου απομένει. Αν κάποιος μπορεί να εκτιμήσει τον ρεαλισμό αυτού που θα σου προτείνω, αυτός είσαι εσύ: Πάρε απόψε το βράδυ το ποδήλατό σου, μόνος σου, και κατέβα στην Πλατεία Συντάγματος. Εκεί, μπορεί να σε γιουχάρουν στην αρχή, αλλά βλέποντάς σε μόνο και αποφασισμένο, θα παραμερίσουν να περάσεις. Ζήτα τον λόγο και μίλησε στον συγκεντρωμένο κόσμο.
Πες τους ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε όλοι μαζί πίσω την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Εξάγγειλε ότι δεν θα δεχθούμε άλλα δάνεια όσο η ευρωζώνη αρνείται να συζητήσει καν την αναμόρφωσή της σε μια λογική και βιώσιμη βάση. Ότι, αν αναγκαστεί, η Ελλάδα θα πορευτεί, εντός μεν της ευρωζώνης, αλλά άνευ δανείων. Αν σε ρωτήσουν ποια είναι αυτή η λογική και βιώσιμη βάση, την απάντηση την ξέρεις. Την έχεις ήδη μελετήσει. Εξήγησέ την στον κόσμο. Και πες ότι μέχρι να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση στις Βρυξέλλες, μια συζήτηση που έχουν προτείνει έτσι κι αλλιώς σοβαροί άνθρωποι όπως ο Tremonti και ο Yuncker, εσύ δεν θα δεχθείς ούτε ένα ευρώ από τους εταίρους μας. Απαίτησε μια συζήτηση επί της αρχής της ιδέας για το ευρωομόλογο και για την πρόταση ενεργοποίησης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (κάνοντας χρήση των ευρωομολόγων) στο πλαίσιο ενός νέου Σχεδίου Marshall. Ξεκαθάρισε ότι μέχρι αυτή η συζήτηση να δημιουργήσει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα και την ευρωζώνη, η Ελλάδα θα κάνει αυτό που έπρεπε να έχει κάνει εδώ και χρόνια: Να ζει μετρημένα και εντός των ορίων των δυνατοτήτων της. Αν σε ρωτήσουν για τους μισθούς και τις συντάξεις απάντησε ότι, αν αναγκαστούμε, θα τους καταβάλουμε αφού μειώσουμε όλους τους ανώτερους μισθούς (υπουργών, βουλευτών, καθηγητών πανεπιστημίων κλπ) στα €1000 και για όσο καιρό χρειάζεται. Θα αναστείλουμε όλες τις εξοπλιστικές δαπάνες. Θα κάνουμε ότι πρέπει ώστε να μην χρειαστεί να προσθέσουμε ένα ακόμα τοκογλυφικό δάνειο στο χρέος της χώρας.
Βροντοφώναξε πως δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να εγκαλείται επειδή ζούσε με δανεικά και, τώρα που πτώχευσε, να της επιβάλουν κι άλλα δανεικά τα οποία εκείνοι που της τα επιβάλουν γνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να τα ξεπληρώσουμε. Κλείσε λέγοντας ότι αυτό θυμίζει τις χειρότερες πρακτικές της Wall Street στην περίοδο των subprime στεγαστικών δανείων, τότε που οι τράπεζες πάσχιζαν να πείσουν πτωχευμένα νοικοκυριά να δανείζονται ποσά που δεν υπήρχε πιθανότητα να επιστρέψουν. Μόνο που τώρα το παιχνίδι αυτό αφορά μια ολόκληρη χώρα. Κι όχι μόνο. Πες ότι ως Ευρωπαίος πολίτης, αλλά και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν δικαιούσαι να συνυπογράψεις άλλη μια δανειακή συμφωνία που απειλεί με κατάρρευση όχι απλώς μερικές τράπεζες ή μια μικρή μεσογειακή χώρα αλλά ακόμα και την ιδέα μιας ενωμένης, δημοκρατικής Ευρώπης.
Κάποια στιγμή, προς το τέλος της ομιλίας σου, κοίταξε κατευθείαν κάποια κάμερα της οποίας το βίντεο, να είσαι σίγουρος, θα αναρτηθεί αμέσως στο Διαδίκτυο και, απευθυνόμενος στον Γερμανό ψηφοφόρο, πες στα αγγλικά: "Είναι σκανδαλώδες εσείς οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί να πρέπει να δίνετε δάνεια στο κράτος μας, όχι για να τα επενδύουμε παραγωγικά, αλλά για να αποπληρώνουμε πτωχευμένες τράπεζες που, καθώς ξέρουν σε τι οικτρή κατάσταση είναι τα λογιστικά τους βιβλία, δεν δανείζουν και που, έτσι, λειτουργούν ως μαύρες τρύπες που καταπίνουν την οικονομική ενέργεια που παράγεις εσύ, ο γερμανός εργαζόμενος, την ώρα που ο έλληνας συνάδελφός σου υποφέρει χωρίς μέλλον."
Αμέσως μετά χαιρέτησε τον κόσμο και κινήσου προς το ποδήλατό σου. Και τότε, για πρώτη φορά μετά από καιρό, δεν θα νιώθεις μόνος σου. Ίσως για πρώτη φορά θα έχεις συμμετάσχει σε μια συγκλονιστική στιγμή της Συμμετοχικής Δημοκρατίας για την οποία έχουμε πασχίσει μαζί, ξοδεύοντας μελάνι και πολλές ώρες συνεδριάσεων. Στο Σύνταγμα αυτές τις μέρες μπορεί να μην έχουμε Άμεση Δημοκρατία (κάτι που απαιτεί όχι μόνο συμμετοχικούς θεσμούς αλλά και άσκηση εκτελεστικής εξουσίας) όμως έχουμε μια αναβίωση της Αρχαίας Αγοράς στην οποία ο αντιεξουσιαστής Γιώργος θα ένιωθε σαν στο σπίτι του.

Σε περιμένουμε.

ΥΓ. Τώρα που το σκέπτομαι ίσως είναι καλύτερα να μην έρθεις μόνος σου. Πάρε μαζί σου τον συμφοιτητή σου από την Αμερική, τον Αντώνη - εφόσον θέλει να έρθει. Και πηγαίνετε μαζί. Να πείτε λίγο-πολύ τα ίδια. Στην ίδια συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος. Συναίνεση θέλουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας σε αυτή την δύσκολη καμπή της Κρίσης; Συναίνεση να τους δώσουμε.
Γιάνης Βαρουφάκης


Διδάσκει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών προσποιούμενος έντεχνα τον οικονομολόγο. Έχοντας ζήσει είκοσι τρία χρόνια στην Αγγλία, στην Σκωτία, στο Βέλγιο και στην Αυστραλία, όπου και δίδασκε πριν την επιστροφή στα πάτρια, έχει δεθεί συναισθηματικά με την ιδιότητα του 'ξένου' - ιδίως τώρα που ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Γράφει περί οικονομικών, φιλοσοφίας, πολιτικής και... θεωρίας παιγνίων. Μεγαλύτερό του κατόρθωμα θεωρεί ότι το 2005 η Αυστραλιανή κυβέρνηση αναγκάστηκε να περάσει ειδική τροπολογία από την Ομοσπονδιακή Βουλή ώστε να εξαναγκαστεί το κρατικό ραδιόφωνο να καταργήσει εβδομαδιαία του εκπομπή.

Email: Γιάνης Βαρουφάκης
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.home

Άμεση Δημοκρατία Τώρα!

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο Σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.
Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!
ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!
http://www.homoastralis.org/realdemocracy.htm

Εκλογές την Πρωτομαγιά και μετά… βαριά λιτότητα!

«Οσμή» πρόωρων εκλογών τον Απρίλιο αναδύεται από τις... απίθανες απαιτήσεις της τρόικας για ένα τετραετές πρόγραμμα βαρύτατης λιτότητας, που θα κάνουν τα μέτρα του 2010 να θυμίζουν παιδικό παιχνίδι. Το νέο σενάριο που κυκλοφορεί έντονα από χθες στους πολιτικούς και τραπεζικούς κύκλους προβλέπει ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να εξασφαλίσει στις 25 Μαρτίου μια ευνοϊκή ρύθμιση για το χρέος, να την «εξαργυρώσει» πολιτικά σε πρόωρες εκλογές τον Μάιο και να περάσει από τη Βουλή το σκληρό πακέτο μέτρων για την τετραετία 2012-2015 τον ίδιο μήνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στη χθεσινή συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών, η τρόικα απαίτησε να παρουσιασθούν τώρα και να ψηφισθούν το συντομότερο από τη Βουλή όλα τα πρόσθετα μέτρα που θα απαιτηθούν για να εμφανίσει η κυβέρνηση πρωτογενές πλεόνασμα (χωρίς τους τόκους) ίσο με 5% του ΑΕΠ στο τέλος του 2015. Πρόκειται, βέβαια, για μια απαίτηση της τρόικας, που ξεπερνά κάθε όριο, καθώς:
- Ήδη η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί με την τελευταία αναθεώρηση του μνημονίου να παρουσιάσει μέτρα για την εξοικονόμηση ποσού που θα αντιστοιχεί στο 5% του ΑΕΠ μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011. Τα μέτρα αυτά θα κάλυπταν την περίοδο 2012-2014.
- Τώρα, η τρόικα ανεβάζει ακόμη υψηλότερα ένα πήχη που ήδη βρίσκεται στα ύψη, ζητώντας με τα μέτρα που θα παρουσιασθούν να «κλειδώσει» ένα «μυθικό» πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του 2015 (αρκεί να αναφερθεί, ότι ο δρόμος από το πρωτογενές έλλειμμα 3,7% του ΑΕΠ το 2010 προς το πλεόνασμα 5% το 2015 προϋποθέτει μια «τερατώδη» προσαρμογή 8,7 μονάδων του ΑΕΠ). Δηλαδή, η τρόικα ζητά από την κυβέρνηση να δεσμευθεί από σήμερα η οικονομική πολιτική ολόκληρης της τετραετίας 2012-2015, ενώ η θητεία της παρούσας κυβέρνησης, ακόμη και αν την εξαντλήσει, λήγει τον Οκτώβριο του 2013!
- Περιέργως, ο υπουργός Οικονομικών όχι μόνο δεν πρόβαλε βέτο σε αυτή την παράλογη απαίτηση, αλλά δεσμεύθηκε να παρουσιάσει στην τρόικα τα μέτρα, ζητώντας μόνο να επιτραπεί να περάσουν από τη Βουλή τον Μάιο και όχι τον Απρίλιο, όπως αρχικά σχεδιαζόταν.
- Αυτές οι εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις έχουν από χθες το βράδυ τροφοδοτήσει έντονη σεναριολογία για πρόωρες εκλογές, στη βάση του ακόλουθου σεναρίου, που πλέον θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό από πολιτικούς και τραπεζικούς κύκλους:
1. Στις 25 Μαρτίου, εφόσον δεν υπάρξει κάποια απρόβλεπτη εμπλοκή, η Ελλάδα εξασφαλίζει μια συμφωνία επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, με ευνοϊκό επιτόκιο, αλλά και την κατ’ αρχήν έγκριση από τους Ευρωπαίους ηγέτες για το σενάριο «ήπιας» αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας.
2. Αμέσως μετά τη συμφωνία αυτή, που από την κυβέρνηση θα παρουσιασθεί στην εγχώρια κοινή γνώμη ως θρίαμβος της πολιτικής της, ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών την Πρωτομαγιά, ζητώντας τη λαϊκή εντολή για να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο, για να προχωρήσει η χώρα στην έξοδο από την κρίση χρέους.
3. Με νωπή, πλέον, τη λαϊκή εντολή, η κυβέρνηση θα έχει τη δυνατότητα μέσα στον Μάιο να περάσει από τη Βουλή το πρόγραμμα τετραετούς βαριάς λιτότητας που θα διαρκέσει ως το τέλος του 2015. Αλλά και να εφαρμόσει τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους για την «ήπια» αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία θα απαιτήσει πιθανότατα νέες εθνικές υποχωρήσεις: το έγκυρο ινστιτούτο Brugel τονίζει σε μελέτη του, ότι για να προχωρήσει η αναδιάρθρωση του χρέους μέσα από νέα δάνεια από το EFSF, η Ελλάδα θα πρέπει να προσφέρει εγγυήσεις, δηλαδή να υποθηκευθεί η χώρα στους πιστωτές!
Αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι θα οδηγηθεί σε μια επικίνδυνη σχοινοβασία: σε μια κοινωνία που ήδη βρίσκεται στα πρόθυρα εκδήλωσης ακραίων αντιδράσεων για τα μέτρα του μνημονίου θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να επιχειρήσει η κυβέρνηση, χωρίς νέα λαϊκή εντολή, να επιβάλει πρόσθετα μέτρα, που όχι μόνο θα είναι ιδιαίτερα επαχθή, αλλά ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της κυβερνητικής της θητείας. Με αυτά τα δεδομένα, η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων τους προσεχείς μήνες θεωρείται βέβαιο ότι θα είναι θεαματική…

Περισσότερα...

Ο «πέμπτος καβαλάρης»

Του Ευγένιου Τριβιζά

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην ένας ολόκληρος λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.
Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS», το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.
Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.
Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.
Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία . Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.
Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.
Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι συγγραφέας-καθηγητής

The Curse of Three Generations of Papandreou's

From his vantage point as former adviser to one of the Papandreou governments, James Petras examines how the Socialist Papandreou dynasty has, ever since World War II, relentlessly turned Greece into a client state, surrendering sovereignty and sacrificing class solidarity for patronage. Currently mired in debt and faced with mass unrest, Prime Minister George Papandreou is perpetuating the same logic, having turned to foreign bankers and imperial powers for direction while cracking down on the social protests that are rocking his country.
PM Papandreou and US Secretary of State Clinton are in concert over issues: Clinton agreed that the new Greek government is a government that takes initiatives. (Berlin, November 2009)
In each of the three decisive moments of recent history, Greece has been pulled backwards from a chance for social transformation, political independence and freedom from external tutelage by one and another of the Papandreou family.
The three periods promising new vistas for the Greek popular movements include:
(1) The period following the defeat of the Nazi occupation army and its collaborator puppet regime by the Greek partisan resistance, backed by its liberation army (ELAS-EAM) and its civilian allies. (1944-1945)
(2) The decisive electoral defeat of the rightwing New Democratic Party in 1981. The majoritarian vote for the Panhellenic Socialist Party (PASOK) together with the Communist Party controlled nearly two-thirds of Parliament. Inheriting a “broken and bankrupt and non-viable” capitalist economy from a discredited and crushed Right, PASOK received a popular mandate to socialize the economy.
(3) The world capitalist crises of 2007 –2010 and in particular, the bankrupt and highly indebted Greek capitalist state-led to the election of George Papandreou (Junior) in 2010 on a platform of “social change” and increased social welfare. He attracted working class and trade union support on the bases of creating a new modern and more just society.
Between Revolution and Reaction: The Role of George Papandreou (Senior)
In the wake of one of Europe’s greatest anti-fascist partisan led victory, the Greek resistance movement, backed by over 2 million partisans advanced toward the liberation of the capital city of Athens in October 1944. With scant support inside the country, George Papandreou was propped up by imperial British warplanes and tanks and the rightwing monarchy in exile. Acting as Prime Minister he ordered the disarmament of the Resistance and backed the British military assault on tens of thousands of peaceful demonstrators in Constitution Square in Athens killing and wounding hundreds of Greek freedom fighters. Papandreou presided over the military recruitment of numerous ex-Nazi collaborators and Monarchists, financed and armed and commanded by British and later US generals. He later served as a cabinet minister in regimes which launched a vicious assault on the mass leftist popular movements. They turned what was a joyful moment of liberation into the beginning of a squalid period of savage repression and the restoration of all the upper class scum from pre-war Greece, along with their pro-Nazi collaborator colleagues. Greece was turned into a client state of the US, ruled by a series of externally subsidized kleptocratic police states, which retained their rule by inflating a patronage based bureaucracy, divorced from modern industry.
Andreas Papandreou and the Demise of the Right (1981)
Subsequent to the demise of the military junta (1967 – 1974) the Greek Right came to power, retaining much of the old state apparatus and propping up a wealthy but dysfunctional ruling class living off monetary transfers from the EEC. The pillage of state resources, the bankruptcy of most of the private sector firms, the backwardness of the agricultural sector, the closed and authoritarian nature of public and private institutions, led the vast majority of the working class, students, farmers and unemployed to provide a massive electoral victory for Andreas Papandreou. The combined vote of the Socialist and Communist Parties was over 60% and provided a clear majority to legally transform the society and economy. Moreover, Andreas Papandreou’s program promised to “socialize the economy”, modernize the countryside and break from imperial domination. In particular he promised to terminate membership in NATO, and US military base agreement.
Given the fragmentation, demoralization, dispersion and decadence of the Right, political opposition to a socialist advance was at a minimum. Given the private sectors’ high indebtedness to the state banks, the Papandreou government did not even require legislation to expropriate the firms: it could ask for loan repayments or the keys of the firm.
Papandreou rejected the option of transforming the moribund capitalist system: he offered new loans, forgave debts and intervened to restore private ownership by auctioning the firms to new private (foreign) owners. At the time I was an adviser to Papandreou. When I asked him why he didn’t socialize the indebted firms, he answered that “because of the crises, it is not the time to transform the economy; it would have to wait till the economy got on its feet”. When I replied that he was elected to change the system precisely because of the crises and that once capitalism was restored the political and economic opposition would be more formidable he replied “that the ‘economy’ is too weak to sustain a socialist regime”; he added that “the working class is only interested in consumption not investing to modernize the economy”.
In practical terms Papandreou restored capitalism despite its moribund condition, increasing the public debt in the process. During his first term in office over eighty percent of Greek public opinion was in favor of closing the US military bases and their intelligence operations in Greece. Through balcony demagoguery and false promises to act “in the future”, Papandreou maintained the bases. Similarly, Papandreou repudiated the vast majority of voters who elected him to withdraw from NATO by engaging in inconsequential “criticism” … from within. Worse still Papandreou stayed in the European Economic Community, accepting transfers and loans in exchange for lowering trade barriers. This began the process of windfall short term gains in consumption and state spending on a patronage based bloated bureaucracy in exchange for the decimation of the backward industrial and agricultural sector. Papandreou used EEC transfers to buy votes via subsidies to farmers, short term wage gains to workers and huge tax write offs and loans to business elites. Deficits and debts grew, while the productive apparatus to sustain consumption withered. Patronage was Papandreou’s “alternative” to social transformation. The EEC was willing to finance Papandreou and put up with his dysfunctional economic policies because he was destroying and undermining the social movements for change which originally brought him to power.
While Andreas Papandreou was denouncing NATO in front of mass meetings he was holding weekly consultations with the US Ambassador confirming his loyalty to the military alliance….During the first year of his government (1982 – 1984) when I directed the Center for Mediterranean Studies and was an unofficial advisor to Papandreou I would be leaving by the backdoor of his house in Kastri while the US Ambassador was entering through the front door. After awhile, I realized that he borrowed leftwing critiques to justify rightwing policies. A practice for which he became a virtuoso … of deception. More recently a State Department official once commented to me that he preferred George Papandreou the younger over his father: “the same conformist policies”, he commented “without the demagogy”. Over the years, Andreas empty rhetoric and pro NATO practice converted an entire generation of militant socialists into cynical opportunists and social climbers, who sacrificed class solidarity for patronage, lucrative posts in the EEC bureaucracy for social transformation. The post-junta generation, the student idealists from the Polytechnical struggle became the corpulent functionaries of the NATO state.
George Papandreou (Junior): History as Farce (Three Times Over)
Like his family predecessors George Papandreou was elected in October 2009 in the midst of the most profound world capitalist crises since the 1930’s. Greek finances were ‘under water’; the economy was in a free fall; the public treasury was empty; capitalism was literally bankrupt and the rightlist parties were disgraced and discredited.
During his electoral campaign Papandreou promised a modern social welfare state with a priority for social investments in public health, education and ameliorating poverty. Once in office, true to the Papandreou tradition, he did an about face. Striking an indignant posture he claimed to “discover” that the Greek treasury was empty and the country was over indebted and that the only solution was to slash living standards by reducing salaries, and savaging wages, social programs and pensions in order to pay the foreign bankers. Like his familial predecessors no effort was made to collect back taxes from the rich or embargo the secret foreign accounts of the bankers, corporate executives, ship owners, stock speculators, consultants, investment brokers who swindled Greek taxpayers and pensioners of billions of Euros. No effort was made to recover the debts owned by the private sector to the state financial institutions. On the contrary Papandreou turned to the Wall Street swindlers – Goldman Sachs (who, in 2001, facilitated the pillage of public loans for private gain) – for advice and support.
Like his grandfather, faced with mass unrest, he turned to the imperial powers for guidance and direction. In effect Papandreou surrendered Greek sovereignty and economic policy making to Merkle, Sarkozy, Obama and the IMF. They formulated the most draconian class based austerity program in recent European history. The EU and US policymakers, finding a most docile and submissive client in Papandreou, insisted on one, two three many rounds of cuts in living standards, over a 4 month period (December 2009 – March 2010), reducing Greek living standards below the levels of the early 1980’s. The socialist trade union leaders’ initial weak, token protests encouraged Papandreou and his economic and finance ministers to push harder for greater concessions, hoping to satisfy “the market” – a euphemism for the financiers and speculators.

Demonstrators took to the streets in Thessaloniki on March 11, during a 24-hour general strike to protest the government’s austerity plan.
After thirty years of rightwing and PASOK patronage politics, tax free rides for their business clients and lending to kleptocratic dysfunctional ‘investors’, Papandreou, ever responsive to the foreign bankers and their imperial political mentors, escalated the repression of the social movements and trade unions. In contrast he flew to Paris, Berlin and Washington promising more cuts in social budgets, begging for financing to bail out the corrupt state and Greece’s decadent ruling class.
October 2009 appeared as another historic opportunity to launch a new post-capitalist state, putting an end to the bankruptcy of the klepto-speculator economic system and its discredited rightist supporters. Instead October turned into a political nightmare. The Papandreou regime and its parliamentary robots went far beyond even the previous rightist regimes – in eroding living standards, it handed over the design, direction and enforcement of the retrograde socio-economic policy to the EU and Washington, who in defense of their financial elites are determined to extract the last pound of flesh from the public and private, working class.
Papandreou’s policy is to “save the economy” … by destroying it. In the midst of a deepening recession his regime is reducing spending and incomes and increasing regressive consumption taxes; a sure formula to turn a recession into a chronic depression. The historic mission of the Papandreou regimes is to embrace the empire to save the rich, no matter how many dead anti-fascists, how many disenchanted workers, how many immiserated pensioners have to pay the price.
Conclusion
The political history of the Papandreou family is a Greek tragic-farce; the tragedy of a people who fought the good fight again the Nazis and their collaborators only to be savaged by the rising new Anglo-American rulers. The heroic Polytechnical University student struggle (1973) against the US backed military dictatorship ended up witnessing the rise of a pseudo-populist demagogue (Andreas Papandreou) who promised democratic socialism and ended up socializing the private debts of capitalist kelptocrats. And now the last (hopefully) in the line of imperial sycophants (George Papandreou) who promised progressive changes and imposed regressive policies, while handing over the keys to power to his overseas imperial overseers. Beyond the political idiosyncrasies of Greece, the history of Greek Social Democratic regimes illustrates their historical role as the saviors of capitalism in crises. They are allowed, by the foreign and domestic elites, to come to power because they have the popular backing to implement the harsh reactionary policies which the established discredited rightists are too weak to impose. In embracing and enforcing their unpopular and retrograde polices, the Social Democrats profoundly alienate their working class and lower middle class supporters – they commit political suicide. But for Social Democrats, the Papandreou’s of Europe, they served their purpose: they turned back the tide of radical or revolutionary change. They sacrificed their regimes but saved the capitalist state.
The most hopeful and promising change today is that the Papandreou – PASOK mystique has evaporated; even the most loyal socialist trade union official dares not raise their hand to stay the movement … nor do they dare point a revolutionary way out … So the general strikes will continue … the anarchists will launch their missiles … the levels of popular anger is rising … and the struggles will continue.
James Petras is a Bartle Professor (Emeritus) of Sociology at Binghamton University, New York. He is the author of 64 books translated in 29 languages and has published over 2000 articles. His most recent book: Global Depression and Regional Wars, Clarity Press (2009).

Βγαίνει και η αλήθεια τώρα ...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» 26/05/2010

Θύμα «κοινωνικών κανιβάλων» έχει πέσει ο ελληνικός λαός, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πήρε την απόφαση να υπαγάγει την Ελλάδα στο απάνθρωπο, όπως αποδεικνύεται, καθεστώς υποτέλειας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την ΕΕ.
Έχοντας μεταβάλει την κυβέρνηση Παπανδρέου σε ανδρείκελο υλοποίησης των εντολών τους, οι εκπρόσωποι της δήθεν πολιτισμένης ΕΕ και οι γνωστοί επαγγελματίες «κοινωνικοί εκτελεστές» του ΔΝΤ καταβαραθρώνουν με τα μέτρα που αποφασίζουν το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού πολλές δεκαετίες πίσω.
Ούτε οι πιο εμπαθείς και κακοπροαίρετοι εχθροί του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσαν να φανταστούν σε τι είδους πρωτοφανή εφιάλτη για τους εργαζόμενους θα εξελισσόταν η διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου που κατά τραγικό τρόπο παραμένει και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στην οποία προσβλέπουν οι αδύναμοι του πλανήτη για κοινωνική προστασία και μια υποτυπωδώς πιο δίκαιη κοινωνία!!!
Μέχρι και τις. χήρες και τα ορφανά έβαλαν στο στόχαστρο οι αγριάνθρωποι της ΕΕ και του ΔΝΤ και απαιτούν να τους κόψουν τη σύνταξη του πεθαμένου πατέρα, ακόμη κι αν τα παιδιά είναι ανήλικα! Ακούγεται απίστευτο αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Η ΕΕ θέλει να μετατρέψει σε ζητιάνους τις χήρες και τα ορφανά! Δεν το χωράει νους ανθρώπου, στο έτος 2010.
«Από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο» είναι το δόγμα που καθοδηγεί τις αποφάσεις των ανθρωποφάγων της ΕΕ και του ΔΝΤ συνολικά στο θέμα των συντάξεων.
Αυτό αποκαλύπτει η απόφασή τους να χορηγείται πλήρης σύνταξη μετά από 40 (!) χρόνια δουλειάς και να αφαιρείται 6% από τη σύνταξη για κάθε χρόνο δουλειάς λιγότερο. Όποιος δηλαδή έχει διαστήματα ανεργίας και έβγαινε σήμερα στη σύνταξη έχοντας δουλέψει 30 ολόκληρα χρόνια, θα παίρνει σύνταξη μειωμένη κατά. 60%!!!
Αλίμονο δηλαδή σε όποιον αρρωστήσει, σε όποιον κάνει καλές σπουδές και αργήσει να αρχίσει να δουλεύει, σε όποιον πέφτει θύμα της όλο και διογκούμενης ανεργίας των νέων.
Οι νέοι επιστήμονες δηλαδή που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά στον τομέα τους με ασφαλιστικά δικαιώματα και πολύ συχνά τακτοποιούνται γύρω στα 30 τους χρόνια ή και λίγο αργότερα, θα πρέπει να φτάσουν. 70-75 χρόνων για να πάρουν πλήρη σύνταξη!!!
Μα ποιος εργοδότης στον ιδιωτικό τομέα είναι δυνατόν να κρατάει στη δουλειά έναν εργαζόμενο 70 ή 75 χρόνων; Αλλά και στο Δημόσιο, τι να κάνουν οι υπάλληλοι αυτής της ηλικίας; Θα διδάσκει μια δασκάλα 75 χρόνων σε παιδιά του Δημοτικού;
Δεν μιλάμε για λίγες χιλιάδες στελέχη που η πείρα τους μπορεί να έχει κάποια αξία -πράγμα πολύ αμφίβολο για την ποιότητα και το σύγχρονο των γνώσεών τους-, αλλά για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που θα απειληθούν με πλήρη κοινωνική εξαθλίωση.
Και πέρα όμως από αυτό, δεν θα βρεθεί κανείς να σταματήσει το έγκλημα που σχεδιάζουν οι κανίβαλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ απέναντι στους νέους;
Θα επιτρέψουμε να εγκαθιδρυθεί μια κοινωνία όπου οι γέροι θα έχουν γαντζωθεί σε μυριάδες θέσεις του παραγωγικού ιστού της κοινωνίας και οι νέοι θα παραμένουν μακριά από τις όλο και λιγότερες θέσεις εργασίας;
Τι μέλλον έχει μια τέτοια κοινωνία που στερείται οικειοθελώς της δημιουργικότητας της νέας γενιάς, του σφρίγους και των οραμάτων των νέων ανθρώπων, ενώ παράλληλα θα πετάει στον. κοινωνικό Καιάδα της ανείπωτης φτώχειας και της δυστυχίας όποιον ηλικιωμένο αδειάσει κάποια θέση εργασίας, χορηγώντας του εξευτελιστική σύνταξη που δεν θα φτάνει ούτε καν για να επιβιώσει αναξιοπρεπώς;
Κανένα μέλλον δεν έχει μια τέτοια κοινωνία. Οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ που τη σκέφθηκαν δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφεθούν να ολοκληρώσουν το έργο τους. Επιτέλους, πρέπει να πάψουν οι λογιστές να κατευθύνουν τις τύχες των κοινωνιών της Ευρώπης πριν μας βυθίσουν στο χάος, στην καταστροφή και στον αλληλοσπαραγμό.
ΤΟ ΔΟΓΜΑ
Από τη δουλειά στον τάφο.
Ειλικρινέστεροι θα ήταν οι εκπρόσωποι της ΕΕ και του ΔΝΤ, αν έλεγαν ευθέως ότι θα προτιμούσαν να. εξοντώνουμε σε κάποιου τύπου «κοινωνικά Άουσβιτς» τους ηλικιωμένους αντί να τους δίνουμε συντάξεις, αφού έτσι θα μειώνονταν τα ελλείμματα! Σε πρώτη φάση πάντως θέλουν να τους μετατρέψουν σε ζητιάνους και έπειτα βλέπουμε!!!
Στην Ελλάδα όμως έχουμε άλλες παραδόσεις και αντιλήψεις, χιλιάδες χρόνια τώρα. Σε αυτή τη χώρα τους γέροντες τους σεβόμαστε, τους αγαπούμε, τους φροντίζουμε. Τον Καιάδα τον θεωρούμε βαρβαρότητα πλέον εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια τώρα. Έχει τεράστια σημασία επομένως η αντίσταση στα μέτρα της ΕΕ και του ΔΝΤ για τις συντάξεις. Τουλάχιστον για να σώσουμε τον πολιτισμό μας.

Τα Μεγάλα Ψέματα και ο «Μεγάλος» Ψεύτης

του Σπύρου Μαρκέτου
Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών δρομολογούν μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Ιστορικής σημασίας, αλλά αμελέτητες και απερίσκεπτες, αντίθετες σε όσα έλεγαν ως χθες και χωρίς ίχνος μάλιστα δημοκρατικής νομιμοποίησης, οι αποφάσεις των ιθυνόντων της Ευρωζώνης άμεσα δημιουργούν πρωτοφανείς εντάσεις, και μεσοπρόθεσμα διακινδυνεύουν την επιβίωση του ευρώ και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην πραγματικότητα επισπεύδουν ακριβώς τις εξελίξεις που ελπίζουν ν' αποτρέψουν, φέρνοντας την πανευρωπαϊκή κρίση του δημόσιου χρέους ένα βήμα πιο κοντά στην αναπότρεπτή της κατάληξη. Δηλαδή, στη στάση πληρωμών των μεσογειακών και άλλων χωρών και την επακόλουθη κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που διατηρούν τίτλους τους. Η οποία θα φέρει, μεταξύ των άλλων, τραπεζική κρίση κι εντέλει, μετά από απροσδιόριστης διάρκειας αλλά προβλέψιμης έκβασης αγώνες των πολλών ενάντια στους πολύ λίγους, μια μερική τουλάχιστον κρατικοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.
Στον λίγο καιρό που μας κυβερνά ο πρωθυπουργός είπε πολλά ψέματα, για να μη μετρήσουμε τα αναρίθμητα της προεκλογικής περιόδου. Σκόρπισε αριστερά και δεξιά 'δεσμεύσεις', όπως τις χαρακτηρίζει, που αποδείχτηκαν εξίσου αξιόπιστες με τις δεσμεύσεις επαρχιακού προικοθήρα. Κινδυνολόγησε για τις επιπτώσεις της στάσης πληρωμών -«εξηγήστε τι θα συμβεί, αν χρεοκοπήσει η χώρα, αν κηρύξει στάση πληρωμών. Τι θα γίνει με τους μισθούς και τις συντάξεις;»- ενώ πολύ καλά γνωρίζει, όπως και όλοι όσοι ξέρουν από δημόσια οικονομικά, ότι το να μην πληρωθούν οι τραπεζίτες που δάνεισαν το δημόσιο είναι ακριβώς η προϋπόθεση για να συνεχίσουν να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.
Η ιστορική ευθύνη όμως του Γιώργου Παπανδρέου αφορά κάτι άλλο. Εκλέχθηκε σαν σοσιαλιστής και η ψήφος του λαού τού έδωσε την ευκαιρία ν' απαλλάξει τη χώρα από τον βραχνά του δημόσιου χρέους, κι έτσι να σπάσει σ' όλη την Ευρώπη το μέγα ψέμα των τραπεζών, οι οποίες σήμερα δεν μπορούν να σταθούν δίχως ασταμάτητη κρατική βοήθεια. Έχουν δανείσει σ' όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και στις ΗΠΑ τεράστια ποσά, τα οποία μέσα σε συνθήκες ύφεσης είναι εντελώς αδύνατο να πάρουν πίσω, και όταν αυτό έρθει στο φως δύσκολα θ' αποφύγουν την κατάρρευση. Μια ολόκληρη εποχή ασύδοτης κερδοσκοπίας κλείνει, και λογική της κατάληξη είναι η κρατικοποίηση των κυριότερων από αυτές. Θα στεναχωρήσει βέβαια τους σημερινούς τους ιδιοκτήτες, αλλά θα διευκολύνει μια νέα εποχή ανάπτυξης με νέους στόχους και αξίες, η οποία κανονικά θα έπρεπε να είχε αρχίσει εδώ και πολύ καιρό. Όλες τις θυσίες που μας επιβάλλουν σήμερα τις υποφέρουμε γι' αυτόν μόνο το λόγο και κανέναν άλλο, να μείνουν οι τράπεζες στα χέρια των σημερινών ιδιοκτητών τους.
Αντί ν' ανοίξει σ' όλη την Ευρώπη το δρόμο για να σπάσει η δικτατορία των τραπεζών, ο πρωθυπουργός έκανε το αντίθετο. Προτίμησε να φτωχύνει το λαό, να βυθίσει την Ελλάδα σε μια άδηλης λήξης ύφεση και να μας δέσει στο ζυγό τριών ανελέητων αφεντών χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση -Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όλα αυτά μόνο και μόνο για να δώσει χρόνο στους ισχυρούς -Μέρκελ, Σαρκοζύ, Γιουνγκέρ, αυλοκόλακες και τραπεζίτες- να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος ελάχιστων προνομιούχων και σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών. Διαιώνισε έτσι το επαίσχυντο ψέμα, για να σώσει πρόσκαιρα τους τραπεζίτες από τις συνέπειες της απληστίας και της ανοησίας τους, και υπονόμευσε την προοπτική της δημοκρατικής ενωμένης Ευρώπης. Την οποία ωστόσο πρέπει πάση θυσία να συνεχίσει να προβάλλει η αριστερά, γιατί μόνη εναλλακτική λύση είναι η μετατροπή μας σε αδύναμα προτεκτοράτα των ΗΠΑ, της Κίνας ή της Ρωσίας.
Ο πρωθυπουργός αντί να παραβιάσει την εντολή του λαού μπορούσε να είχε προκηρύξει εκλογές, ώστε να διαχειριστεί έπειτα την κρίση του δημόσιου χρέους μια κυβέρνηση με δημοκρατική νομιμοποίηση. Ή και απλώς να προωθήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα, και στην πορεία ν' αναδιαπραγματευτεί το χρέος, όπως τόσες και τόσες κυβερνήσεις έκαναν και θα κάνουν. Αυτό δεν θα ήταν μόνον πολιτικά έντιμο και σώφρον, και βέβαια σωτήριο για τον ελληνικό λαό, αλλά θα είχε κι ένα ακόμη βασικό πλεονέκτημα, που θα εξασφάλιζε στον Γιώργο Παπανδρέου μια θέση ανάμεσα στους σημαντικούς μεταρρυθμιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα έκανε να βγει στην επιφάνεια και να συζητηθεί με ειλικρίνεια το βασικό πλέον πρόβλημα της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, δηλαδή το δημοσιονομικό αδιέξοδο που έφερε η νεοφιλελεύθερη πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Με απλά λόγια, θα ερχόταν στο φως, προτού βασανιστούν και ματώσουν οι λαοί, η αλήθεια ότι τα κράτη δεν έχουν κανέναν τρόπο και ούτε καν οφείλουν να ξεπληρώσουν τα τεράστια χρέη που δημιούργησε από δεκαετίες η πολιτική φορολογικής ελάφρυνσης και παντοειδούς ενίσχυσης του κεφαλαίου. Το βάρος θα το επωμίζονταν έτσι οι τράπεζες και όσοι άλλοι κερδοσκόπησαν με τα κρατικά ομόλογα. Πιθανότατα θα κατέρρεαν, αλλά αυτό καθόλου δεν θα σήμαινε το τέλος του κόσμου. Το δημόσιο - φορείς κάθε χώρας χωριστά, ή ίσως και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης- θα τις εξαγόραζε τότε στην πραγματική τους αξία, δηλαδή ελάχιστη, και θα δρομολογούσε έναν νέο κύκλο οικονομικής μεγέθυνσης και συσσώρευσης, προσαρμοσμένο στις ανάγκες ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού.
Υπό δημόσιο έλεγχο πλέον, οι τράπεζες θα δρούσαν μέσα σε συνθήκες πιο δημοκρατικές, αφού θα μειωνόταν η υπερβολική επιρροή τους, και θα ανταποκρίνονταν καλύτερα στη βασική τους λειτουργία, που είναι να μεταφέρουν πόρους από τους οικονομικούς τομείς όπου αυτοί πλεονάζουν σε κείνους όπου η κοινωνία τους χρειάζεται περισσότερο. Κάτι τέτοιο έγινε, υπό την πίεση των περιστάσεων, ακόμη και στην Αγγλία της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μπράουν, που πρόπερσι εθνικοποίησε με μεγάλη επιτυχία πολύ σημαντικές τράπεζες. Οι τυχοδιώκτες ιδιοκτήτες τους έχασαν, αλλά το δημόσιο ανέπνευσε.
Αυτό που κάνουν τώρα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αντίθετα, είναι να συντηρούν το ψέμα. Ώστε να σωθούν οι τράπεζες και να μείνουν στους ιδιοκτήτες τους, έστω και χρεοκοπώντας όλους τους υπόλοιπους, όλους εμάς. Ταυτόχρονα εξαπολύεται μια γιγάντια επιχείρηση εξαπάτησης, για να σβήσει κάθε ιδέα ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά, και να κρύψει τους πραγματικούς ενόχους της σημερινής κρίσης - το σύστημα του αχαλίνωτου καπιταλισμού, τους ανεξέλεγκτους τραπεζίτες και τους μεγαλοκεφαλαιούχους, καθώς και το υποτελές πολιτικό προσωπικό τους. Με απίστευτη ανευθυνότητα καλλιεργούνται εθνικιστικά στερεότυπα και αύριο μίση ανάμεσα στους νότιους, που δεμένοι στο ευρώ οδηγούνται στην πτώχευση, και στους βόρειους, που καθημερινά ακούν ότι για τα προβλήματά τους φταιν οι τεμπέληδες μεσογειακοί και όχι η καπιταλιστική εκμετάλλευση ή οι καταστροφικές επιλογές των ελίτ.
Είναι επίσης ψέμα ότι το τεράστιο δημόσιο χρέος όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και της ίδιας της Γερμανίας, πρέπει να αποπληρωθεί. Η αλήθεια είναι ότι το χρέος αυτό δεν μπορεί να εξοφληθεί και ούτε καν πρέπει, αφού δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή τις τελευταίες δεκαετίες απαλλάχθηκαν δυσανάλογα από τα δημόσια βάρη οι ισχυροί και κατεξοχήν οι τράπεζες. Αντί να τους φορολογούν, οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις δανείζονταν χρήματα από αυτούς, και υπόσχονταν να τούς τα επιστρέψουν με τόκο. Πράγμα φυσικά αδύνατο μακροπρόθεσμα. Το παρεπόμενο ψέμα, και ακόμη πιο εξωφρενικό, είναι ότι θα περιορίσουν αυτό το χρέος οι πολιτικές αιματηρής λιτότητας που θέλουν να μας επιβάλουν. Τα τριακόσια δισεκατομμύρια που χρωστά η Ελλάδα δεν μαζεύονται, όσα διακοσάευρα και αν αρπαχτούν κάθε μήνα από τους μικρομεσαίους, όσα σχολεία και νοσοκομεία και αν κλείσουν, όσοι εργαζόμενοι και αν πεταχτούν στην ανεργία -ειδικά η ιδέα ότι μειώνεις το χρέος αφήνοντας τον κόσμο χωρίς δουλειά είναι παρανοϊκή. Σ' όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση δεκαετίες τώρα ο πλούτος αυξάνεται και η παραγωγικότητα σημειώνει άλματα, αλλά το βιοτικό επίπεδο μένει στάσιμο. Οι πολιτικές αιώνιας λιτότητας μείωσαν καταστροφικά τη ζήτηση στην αγορά, και η κρίση γενικεύτηκε από τις εσωτερικές αντινομίες του καπιταλισμού, τις οποίες εύγλωττα μας εξηγούν στοχαστές σαν τον Ντέηβιντ Χάρβεϋ, που είδαμε πρόσφατα στην Αθήνα, ή τον Ιμμάνουελ Βαλλερστάιν (που μας έδωσε το εξαιρετικά επίκαιρο εγχειρίδιο Για να καταλάβουμε τον κόσμο μας, Θύραθεν, Θεσσαλονίκη 2009). Ο νεοφιλελευθερισμός διανοητικά έχει καταρρεύσει από καιρό, πράγμα που ομολόγησαν ακόμη και οι αρχιερείς του πρόπερσι, όταν αντίθετα στα δόγματά του οι τράπεζες διασώθηκαν από τα κράτη. Ανερυθρίαστα όμως οι κυβερνήσεις και κάποιοι ευτελείς δημοσιογράφοι τον επικαλούνται ξανά και ξανά, προσπαθώντας να περικόψουν τα λαϊκά εισοδήματα και να καταστρέψουν το στοιχειώδες έστω κράτος προνοίας. Βασανίζουν την κοινωνία εφαρμόζοντας με ακόμη μεγαλύτερη αδιαλλαξία τις ίδιες συνταγές που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση.
Οι συντηρητικές ελίτ γνωρίζουν ότι είναι αδύνατο να εφαρμοστούν μέσα σε συνθήκες δημοκρατίας τέτοιες συνταγές επιβίωσης του καπιταλισμού -οι τράπεζες να σώζονται, οι πολίτες στον Καιάδα. Έτσι προχώρησαν σ' ένα πρωτοφανές στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πραξικόπημα. Οι ίδιοι πολιτικοί που δεκαετίες τώρα αρνούνταν να χρησιμοποιήσουν τους μηχανισμούς της Ένωσης για να βελτιώσουν το βιοτικό μας επίπεδο, ας πούμε θεσπίζοντας κατώτερα όρια μισθών ή στήνοντας πανευρωπαϊκές υποδομές υγείας, παιδείας, πρόνοιας, οικολογικής αποκατάστασης, μεταφορών και επικοινωνιών, μας επιβάλλουν πλέον ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης ελπίζοντας να σώσουν τις τράπεζες. Πώς θέλουν να το κάνουν αυτό; Ελέγχοντας ασφυκτικά την κατάρτιση και την εκτέλεση των κρατικών προϋπολογισμών. Και βάζοντάς μας να πληρώσουμε άλλη μια φορά το απεχθές και υπέρογκο και τοκογλυφικό δημόσιο χρέος, που όλα αυτά τα χρόνια δεν δαπανήθηκε προς όφελος του λαού, αλλά ακριβώς για να στερεώσει, μέσα από τεράστια δίκτυα πελατείας και διαφθοράς, την υποδούλωσή μας.
Η πολιτική αυτή θα αποτύχει, όχι μόνον εξαιτίας των λαϊκών αντιδράσεων, που είναι ήδη οργισμένες και προμηνύεται να γίνουν ακόμη πιο άγριες. Θα καταρρεύσει επειδή είναι αμελέτητη, πρόχειρη, ανεπαρκής, αμφισβητούμενη από τις ίδιες τις ελίτ και εσωτερικά αντιφατική. Δεν σταθμίστηκε προσεκτικά, αλλά αυτοσχεδιάστηκε εκ των ενόντων τις τελευταίες εβδομάδες, για να μπαλώσει όπως όπως το σύστημα και να προλάβει τη στάση πληρωμών και την εξάπλωση της κρίσης. Δεν δίνει καμιά λύση στο βασικό πρόβλημα όλης της Ευρώπης, πώς να τονωθεί η ζήτηση και να λήξει η ύφεση, ούτε εξασφαλίζει με κανέναν τρόπο ότι δεν θα κηρύξουν σύντομα στάση πληρωμών οι αδύνατοι κρίκοι -το περίφημο πακέτο 'σοκ και δέους' των εφτακοσίων πενήντα δις ευρώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά καμιά εξηνταριά δις, συν ίσως άλλα τριάντα του ΔΝΤ. Δεν αποτυπώνει καμιά συναίνεση, αλλά τον κοινό τρόμο των ιθυνόντων, μην τυχόν συμβεί η 'καταστροφή' που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο λαός, δηλαδή μην αναγκαστούν να πάρουν τις χρεωκοπημένες τράπεζες στον δημόσιο τομέα και να ξεκινήσουν επεκτατική οικονομική πολιτική. Είναι κίνηση πανικού, και ο αυταρχισμός της μαρτυρά αδυναμία και όχι δύναμη.
Τα αποτελέσματά της, αντί να περιορίσουν την κρίση, απειλούν ν' αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη σε βαθμό χαοτικό. Και θα το κάνουν αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, περιορισμού των 'αγορών' και ενίσχυσης της πραγματικής οικονομίας για τη στήριξη του βιοτικού επιπέδου των λαών. Κάθε μέρα παραπάνω κοινωνικού πόνου και διάλυσης που περνά η Ευρώπη, κάθε μέρα συντήρησης του μεγάλου ψέματος, την περνά χάρη σ' αυτούς που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα και την Ένωση. Για τη μεγάλη τους απάτη θα μείνουν στην ιστορία όλης της Ευρώπης αξέχαστες μορφές, γελοίες και μισητές μαζί.

The Venus Project - Ουτοπία ή Πραγματικότητα;

Το σχέδιο ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΟΥ ΖΑΚ ΦΡΕΣΚΟ δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. .
Όταν πριν 1,5 χρόνο είδαμε τις ταινίες ίσως σκεφτήκαμε:
Καλά όλα αυτά, αλλά γίνονται στη πραγματικότητα; Είναι εφικτά;
Μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
Μπορεί ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος εάν ΕΜΕΙΣ το θελήσουμε.
Η παρουσίαση που θα δούμε δεν εξετάζει πόσο είναι το κόστος υλοποίησης του
κάθε προγράμματος αλλά δείχνει την δύναμη της ανθρώπινης δημιουργίας όταν αυτή
συνδυάζεται με την επιστημονική και τεχνολογική μέθοδο.
Ας δούμε λοιπόν μαζί αν το σχέδιο ΑΦΡΟΔΙΤΗ είναι ουτοπικό …




ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ
ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΟΛΕΙΣ , ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ ,.… ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ
ΟΜΩΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΣΥΛΛΕΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ



Η ιδέα των παραβολικών ηλιακών συλλεκτών , πρωτοδοκιμάστηκε στην Αριζόνα των ΗΠΑ
πριν από μερικά χρόνια, και η καινοτομία της είναι ότι τα παραβολικά κάτοπτρα περιστρέφονται
κατά την φορά του ήλιου ώστε να έχουν την μέγιστη συλλογή ηλιακής ακτινοβολίας
η οποία μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια..



Εδώ βλέπουμε παραβολικούς ηλιακούς συλλέκτες , δημιουργία μίας Γερμανικής εταιρίας ,
η οποία συμμετέχει στην ενεργειακά καθαρή ηλεκτροδότηση της πρώτης πράσινης πόλης στον κόσμο
την ΜΑΖΝΤΑΡ ΣΙΤΥ στο ΑΜΠΟΥ ΝΤΑΜΠΙ. Για αυτή την πόλη θα μιλήσουμε και πιο κάτω εκτενώς



Εναλλακτικά βλέπουμε και τα παραδοσιακά Φώτο-βολταικά στοιχεία ,να συλλέγουν ηλιακή ακτινοβολία
στην έρημο όπου οι επιδόσεις της συλλογής αυτής είναι μέγιστες……



Ένας , εναλλακτικός και αποδοτικός τρόπος συλλογής ενέργειας , είναι τα αιολικά πάρκα. Εδώ βλέπουμε
ένα θαλάσσιο πάρκο στην Δανία , μίας χώρας που έχει παγκοσμίως την πρωτιά , σε αυτόν τον τρόπο
συλλογής ενέργειας, και έχει αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό από την εξάρτησή της στο πετρέλαιο.



Σύντομα θα δούμε και αυτές τις ανεμογεννήτριες , οι οποίες με την λογική του αερόστατου θα υψώνονται
πολύ πιο ψηλά από τις συμβατικές ανεμογεννήτριες, όπου τα ρεύματα αέρα είναι μεγαλύτερα και έτσι
επιτυγχάνεται μεγαλύτερη απόδοση στην εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας.( Σε μεγαλύτερο ύψος
μπορούμε να συλλέγουμε 100 φορές πιο αποδοτικά την αιολική ενέργεια , αναφέρει
ο Κεν Caldeira καθηγητής του Global Ecology στο Carnegie Institute of science.”




Μία νέα εναλλακτική προσπάθεια σε πειραματικό επίπεδο, έχει ήδη ξεκινήσει ανοικτά των
δυτικών ακτών της Πορτογαλίας , όπου τα συγκεκριμένα στοιχεία σε σχήμα κυλίνδρου εκμεταλλεύονται
την πρόσκρουση των κυμάτων και έτσι μετατρέπουν την κυματική ενέργεια σε ηλεκτρική.
Είναι περιττό να αναφερθούμε στις ποσότητες ενέργειας που θα μπορούσαν να μας τροφοδοτήσουν
οι ωκεανοί με αυτό τον τρόπο. Στο συγκεκριμένο πειραματικό σχέδιο συλλέγονται περίπου
2,25 MEGAWATTS ικανά να ηλεκτροδοτήσουν 15.000 νοικοκυριά.





Εδώ βλέπουμε το αποτέλεσμα μίας ερευνητικής ομάδας στην Αμερική , η οποία
σχεδίασε τον Φώτο-βολταικό αυτοκινητόδρομο, πού ταυτόχρονα στην διάρκεια
της ημέρας είναι εξολοκλήρου και ηλιακός συλλέκτης.




Ολοκληρώνοντας την ενότητα ενέργεια, βλέπουμε έναν παγκόσμιο χάρτη , ο οποίος μας δείχνει
πόση επιφάνεια της γης χρειαζόμαστε για να καλυφθεί ενεργειακά όλος ο πλανήτης επαρκώς
μόνο και μόνο από την ηλιακή ενέργεια . Τα μικρά πράσινα κουτάκια , δείχνουν πόση έκταση
είναι απαραίτητη .Το μεγαλύτερο κουτάκι, στο κέντρο της ερήμου Σαχάρα, αρκεί σαν επιφάνεια
για να ηλεκτροδοτήσει το σύνολο της Ευρώπης και όλη την Βόρειο Αφρική . Η μελέτη αυτή έχει
γίνει με βάση τον υπολογισμό ενεργειακών αναγκών του 2030.



Ο ανάλογος χάρτης για Ευρώπη , σε χρώματα…. Με κόκκινο χρώμα σημειώνεται η Ελλάδα.
Παρατηρήστε το δυναμικό της χώρας μας σε συλλογή ηλιακής ενέργειας.



ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
Ξεκινάμε με την Υδρόπολη. Ένα υποθαλάσσιο ξενοδοχείο σχεδιασμένο και φτιαγμένο εξ ολοκλήρου
από μία Γερμανική εταιρία. Μετά από πολύ καθυστέρηση μόλις πέρσι το 2009 συναρμολογήθηκε
στο Ντουμπάι στα ΗΑΕ και θα εγκαινιαστεί φέτος. Θα παρατηρήσουμε στο σχεδιασμό πολλά
κοινά σημεία με την θαλάσσια πόλη του ΦΡΕΣΚΟ.



Πολλά από τα μικρά νησιά του συμπλέγματος των Μαλδίβων λόγω της κλιματικής αλλαγής αναμένεται
μέσα σε λίγα χρόνια να εξαφανιστούν… Οι κάτοικοι πολλών νησιών ,έχουν αρχίσει ήδη να αγοράζουν
γη σε κοντινές χώρες για να μετοικήσουν. Μια ιδέα όμως έρχεται να κάνει την ανατροπή.
Αφού κάποια νησιά θα εξαφανιστούν γιατί να μην δημιουργήσουν οι άνθρωποι νέα τεχνητά νησιά;
Η υλοποίηση του νέου σχεδίου ξεκινά σύντομα.





Το ξενοδοχείο “Crescent” θα συμβολίζει την πύλη εισόδου από την Θάλασσα στο ΑΙΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ
και θα είναι εξ ολοκλήρου κτισμένο πάνω στη θάλασσα. Θα έχει συνολική έκταση 128 140 m². ,
32 - ορόφους 128 δωμάτια.






Εδώ βλέπουμε το νησί Φοίνικας πού εγκαινιάσθηκε το 2007 και έγινε από Ολλανδικές εταιρίες ,
πεπειραμένες στις επιχωματώσεις πάνω στη θάλασσα λόγω τεχνογνωσίας των Κάτω Χωρών σε
αυτό τον τομέα .Κτισμένο από το μηδέν πάνω στο νερό , το νησί διαθέτει 3000 αυτόνομες κατοικίες,
Ξενοδοχεία κλπ. Μεγάλη συμμετοχή στη δημιουργία του Φοίνικα έχει και Ελληνική Τεχνική εταιρία
που δραστηριοποιείται στα ΗΑΕ.







Αυτή είναι η πολιτεία δίπλα στο Φοίνικα με τεχνητές λίμνες μονάδες αφαλάτωσης και ενεργειακή
αυτονομία από φυσικούς πόρους.



Ο Πύργος των αράβων δίπλα από το νησί Φοίνικα. Κτισμένος πάνω σε ένα τεχνητό νησί , έχει
το σχήμα ενός πανιού αραβικής ψαρόβαρκας και είναι το σύμβολο αρχιτεκτονικής των ΗΑΕ.



Το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, εγκαινιάσθηκε πριν ένα μήνα.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Το Burj Khalifa, μέχρι πρότινος γνωστό ως Burj Dubai, είναι
τώρα το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο με ύψος 828 m (2,717 ft)



Οι ουρανοξύστες πού χορεύουν , σχέδιο που θα υλοποιηθεί εντός των ερχόμενων ετών στα ΗΑΕ



Ο κόσμος είναι ένα έργο που έχει ήδη κατασκευαστεί στο αρχιπέλαγος, αποτελείται από 300 νησιά
και έχει σχεδιαστεί ώστε να απεικονίζει τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας. Βρίσκεται 4 χιλιόμετρα
από την ακτογραμμή του ΝΤΟΥΜΠΑΙ…



Η ΜΑΖΤΑΡ ΣΙΤΥ είναι όλη βασισμένη σε πράσινες μορφές ενέργειας, θα έχει μηδενικές εκπομπές
ρύπων , θα ηλεκτροδοτείται από το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο του κόσμου μέχρι σήμερα
και θα έχει ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης νερού που θα λειτουργεί εξ ολοκλήρου με ηλιακή ενέργεια.
Όλα τα υγρά απόβλητα της πόλης θα χρησιμοποιούνται έπειτα από επεξεργασία ώστε να πρασινίσει
ο περιβάλλοντας χώρος που σήμερα είναι έρημος.



Εδώ κι ένα μήνα οι αρχιτέκτονες Adrian Smith + Gordon Gill επιλέχτηκαν για να σχεδιάσουν το
πρώτο κτίριο στον κόσμο ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, στην πόλη ΜΑΖΝΤΑΡ του Αμπού Ντάμπι. Κτίριο
Θετικής ενέργειας είναι αυτό που παράγει περισσότερη ενέργεια από αυτή που καταναλώνει.
Το εν λόγο κτήριο θα στεγάζει όλες τις κεντρικές δραστηριότητες της πρώτης στον κόσμο πόλης
με 0 εκπομπές διοξειδίου του Άνθρακα. Η πόλη θα κατοικείται από 50.000 κατοίκους .







Κορεάτες έχουν αναλάβει την ανέγερση αυτού του κτιρίου σε σχήμα ημισελήνου.
Θα γίνει στην πρωτεύουσα ΜΠΑΚΟΥ του ΑΙΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ και έχει σαφώς την
μουσουλμανική σχεδιαστική άποψη , λόγο ημισελήνου, σαν εγχείρημα όμως
σχεδιαστικά είναι δύσκολο , αλλά πολύ εντυπωσιακό.



Στη Σεούλ θα δημιουργηθεί αυτό το εκθεσιακό κέντρο που θα λέγεται 2012 Yeosu World Exposition Big-O.
Ο τίτλος συμβολίζει τη φράση πράσινη θάλασσα μπλε γη και η ιδέα κατασκευής του στηρίζεται στο
να βλέπει ο επισκέπτης την ανάπλαση του οικοσυστήματος της περιοχής αυτής από πρώτο χέρι.
Περιλαμβάνει εκθεσιακό κέντρο γήινα και θαλάσσια πάρκα, χώρο τεχνών και μεγάλο χώρο πρασίνου,
ενώ θα συντηρείται και αυτό από καθαρές μορφές ενέργειας






Κινέζοι Αρχιτέκτονες έχουν την έμπνευση να δημιουργήσουν σύντομα αυτό το σύμπλεγμα κατοικιών
που ονομάζεται ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΦΟΙ. Τα κτίρια όπως βλέπετε έχουν τεράστιες τρύπες ώστε η δίοδος
των ρευμάτων του αέρα μέσα από αυτές να δυναμώνει την ισχύ του και έτσι με ενσωματωμένες
ανεμογεννήτριες στα κτίρια αυτά να συλλέγεται αιολική ενέργεια για τις ανάγκες των κατοικιών.
Σε συνδυασμό με Φώτο-βολταϊκά πάνελ οι κατοικίες αυτές θα καλύπτουν κατά 80 τοις εκατό τις
ενεργειακές ανάγκες μόνο από πράσινη ενέργεια.







Στη Νότιο Κορέα το Σχέδιο EDEN στηρίζεται σε μια αρχιτεκτονική φτιαγμένη με οικολογικές ευαισθησίες.
Είναι ένα πάρκο αναψυχής τροφοδοτούμενο από γεωθερμική ενέργεια , με πολλούς πράσινους χώρους
μεγαλύτερη επιφάνεια του καλύπτεται από μέταλλο και πλεξιγκλάς και όταν ολοκληρωθεί , θα είναι
ένας πλήρης βοτανικός κήπος που θα φιλοξενεί μέσα του πολλά άγρια φυτά, υγροβιότοπο με πολλά
είδη , τα οποία θα ευδοκιμούν σε ένα τεχνητό-φυσικό περιβάλλον.





Global Architectural Development Αυτό το οικιστικό συγκρότημα κατασκευάζεται ήδη στην
Κωνσταντινούπολη (προάστιο Ορτάκου) της Τουρκίας με σκοπό να κατοικηθεί . Και εδώ το κτίριο
θα είναι ενεργειακά αυτόνομο , με πολύ πράσινο και φιλικό περιβάλλον






Πάμε στην Νορβηγία να δούμε ένα σχέδιο που είναι έτοιμο να υλοποιηθεί. Πρόκειται για μια
υπεράκτια ενεργειακή μικρή πόλη την Turbine City που αποτελείται από ένα μεγάλο αιολικό
πάρκο ανεμογεννητριών. Η έκταση της θα είναι 31.500 τετραγωνικά μέτρα και θα περιλαμβάνει
49 γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες. Μια κεντρική κατασκευή θα περιλαμβάνει ένα ξενοδοχείο και
ένα μουσείο μέσα στη θάλασσα, και φυσικά θα είναι ενεργειακά αυτόνομο. Η συνολική παραγόμενη
ισχύς του αιολικού πάρκου θα είναι 392 MGW ικανά να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες 120.000 κατοικιών.