“Μύθος πρώτος: Κάποιοι πόνταραν στην χρεωκοπία και θα πτωχεύσουν την Ελλάδα με το ζόρι γιατί δεν θέλουν να χάσουν τα λεφτά τους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι αυτοί οι «κάποιοι» που δεν είναι άλλοι από… τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ταμεία, βλέπουν την χρεωκοπία ως δεδομένη και οι πιο μετριοπαθείς εξ αυτών σαν την πιο ρεαλιστική λύση. Έτσι σπεύδουν και ασφαλίζουν τα χρήματα τους έναντι χρεωκοπίας για να μην τα χάσουν (CDS *) με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα περίφημα Spreads. Φυσικά δεν λείπουν και οι κερδοσκόποι που «παίζουν» CDS χωρίς να έχουν καν Ελληνικά ομόλογα στα χεριά τους. αλλά αυτοί είναι μειοψηφία και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πτωχεύσουν μια χώρα μόνο και μόνο επειδή ποντάρουν. Μάλιστα η Γερμανική επιτροπή ελέγχου κεφαλαιαγορών (ΒaFin), με έκθεση της έκανε γνωστό ότι η επενδυτική δραστηριότητα στην αγορά CDS είχε «ελάχιστες επιπτώσεις» στην Ελληνική κρίση.* Credit Default Swaps Πρόκειται για συμβόλαια παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και αποτελούν «ασφάλιστρα» έναντι ομολόγων που εκδίδουν είτε κράτη είτε επιχειρήσεις, τα οποία οι επενδυτές αγοράζουν για να καλυφθούν από τον κίνδυνο χρεοκοπίας του κράτους ή της επιχείρησης. Σε περίπτωση που υπάρχει η υπόνοια ή η εκτίμηση ότι ο εκδότης του ομολόγου θα δυσκολευτεί να το αποπληρώσει, τότε η τιμή του αντίστοιχου ασφαλίστρου (CDS) ανεβαίνει.
Μύθος δεύτερος: Δεν θα μας αφήσουν να πτωχεύσουμε γιατί θα χάσουν τα χρήματα τους. Καταρχήν αν ισχύει αυτός ο μύθος τότε δεν ισχύει ο πρώτος και το ανάποδο. Η αλήθεια είναι ότι τα μεγάλα κεφάλαια που έχουν επενδύσει σε Ελληνικά ομόλογα, όπως είδαμε και στον πρώτο μύθο, έχουν ασφαλίσει τα χρήματα τους μέσω CDS έναντι χρεωκοπίας άρα είτε πτωχεύσουμε είτε όχι, κάνει το ίδιο για αυτούς αφού τα κέρδη τους είναι διασφαλισμένα.
Μύθος τρίτος: Αν κηρύξουμε πτώχευση και γυρίσουμε στη δραχμή θα χάσουμε το 30% των χρημάτων μας. Αυτό που πραγματικά θα γίνει σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ είναι ότι οι καθημερινές συναλλαγές θα συνεχίσουν να γίνονται σε ευρώ, οι καταθέσεις θα παραμείνουν σε ευρώ ως συνάλλαγμα και το μόνο που θα προσμετρείται σε δραχμές θα είναι το μηδαμινό σχεδόν χρέος μας, αφού θα έχουμε κηρύξει πτώχευση, και το “έλλειμμα” το οποίο θα έχει θετικό πρόσημο αφού ένα τεράστιο ποσό που θα πήγαινε σε αποπληρωμή δανείων θα έχει διαγραφεί με φυσικό επακόλουθο ο προϋπολογισμός της χώρας μας θα ήταν κατά πολύ ξελαφρωμένος. Θα είχαμε βέβαια ένα μικρό πρόβλημα με την ισοτιμία ευρώ δραχμής αλλά αυτό θα λυνόταν χάρη σε σωστές τοποθετήσεις των αποθεματικών μας, γύρισμα δηλαδή σε δολάρια και χρυσό. Το ευρώ θα κατρακυλούσε μετά την έξοδο μας από το ευρώ ακόμη και έναντι της δραχμής! Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι είναι αλήθεια αυτό που είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός Σημίτης ότι δηλαδή θα χάσουμε το 30% των χρημάτων μας, έχει αναλογιστεί κανείς πόσο τοις εκατό έχουμε χάσει ήδη από τα μέτρα, τις αυξήσεις, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και τον πληθωρισμό και πόσο θα χάσουμε ακόμη;
Η Ισλανδία που πτώχευσε πανηγυρικά το 2008 είχε ρυθμό ανάπτυξης ένα χρόνο μετά την πτώχευση -6,6% ενώ για το 2010 προβλέπεται στο -3,0 αύξηση δηλαδή κατά 3,6% (άπιαστο όνειρο για την Ελλάδα). Επίσης η “πτωχευμένη” Ισλανδία έχει 36.750$ κατά κεφαλήν εισόδημα, με το αντίστοιχο για την Ελλάδα το 2009 και προ ΔΝΤ 32,100$, ενώ το 2008 χρονιά της πτώχευσης είχε 42.700$ διαφορά μόνο 7,2% όσο δηλαδή και το ποσό που θα έχανε χρονιαία ο Έλληνας από την αύξηση ΦΠΑ και του ειδικού φόρου στα καύσιμα! Για όσους δεν γνωρίζουν η Ισλανδία είναι μια χώρα που η οικονομία της βασίζεται κατά 70% στις υπηρεσίες κατά 24% στη μικρή και ήπια βιομηχανία - βιοτεχνία και 6% σε αγροτική παραγωγή, μια χώρα χωρίς τουρισμό με μόλις 309.000 κατοίκους!! Μετά την πτώχευση το μόνο που μάθαμε για την Ισλανδία είναι ότι είχε ένα ηφαίστειο με περίεργο όνομα ενώ για την ανάκαμψη της οικονομίας της μέσα σε δυο χρόνια δεν μίλησε ποτέ κανένας.
Μύθος τέταρτος: Τα μέτρα θα κρατήσουν για τρία χρόνια και μετά θα έρθει η ανάκαμψη.
Η Ελλάδα καλείται να κάνει τρία παγκόσμια ρεκόρ οικονομίας. Το πρώτο ρεκόρ είναι να καταφέρει να φτάσει σε ένα τέτοιο οικονομικό επίπεδο ώστε να «διώξει» το ΔΝΤ μέσα σε διάστημα τριών ετών. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο με άλλη χώρα του κόσμου όπου το ΔΝΤ πήγε και «έκατσε» λιγότερο από 15-20 χρόνια μέχρι η οικονομία να ανακάμψει. Το δεύτερο ρεκόρ που η Ελλάδα καλείται να κάνει, είναι να μειώσει το έλλειμμα της κατά 11 μονάδες μέσα σε τρία χρόνια όπως προβλέπει το μνημόνιο. Επίσης δεν υπάρχει χώρα όπου ακόμη και με τις πιο καλές οικονομικές συγκυρίες των προηγούμενων χρόνων να έχει πετύχει κάτι παρόμοιο, πόσο μάλλον η Ελλάδα που έχει μείωση της ανάπτυξης και των επενδύσεων, αύξηση του πληθωρισμού και της ανεργίας, στην χειρότερη οικονομική διεθνή συγκυρία των τελευταίων ετών. Ο τρίτος άθλος που η Ελλάδα πρέπει να κάνει είναι να πείσει τις αγορές ότι τα ομόλογα της αξίζουν, ώστε σε χρονικό ορίζοντα τριετίας να ξαναβγεί στη διεθνή αγορά για να δανειστεί. Καμιά μα καμιά χώρα που τα ομόλογα της έχουν χαρακτηριστεί «junk» -σκουπίδια δηλαδή- από τους οίκους αξιολόγησης δεν έχει καταφέρει να γυρίσει πίσω σε θετικές αξιολογήσεις. Παραδείγματα τέτοιων χωρών είναι η Αίγυπτος που είναι μια πετρελαιοπαραγωγός χώρα και το Αζερμπαϊτζάν με τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου, όπου έχει έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης 9,30% ο οποίος το κατατάσσει τρίτο στον κόσμο μετά το Κατάρ, η δε Αίγυπτος 28η στον κόσμο με ρυθμό ανάπτυξης 4,70. Ο παραλογισμός όμως δεν σταματάει εδώ. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα πετύχει αυτούς τους στόχους αφού κάτι τέτοιο όπως καταλαβαίνετε είναι ανέφικτο αλλά θα μπαίνουν και επιπρόσθετα μέτρα-εκβιασμοί με το αιτιολογικό ότι δεν τους επιτυχαίνει !! Το ΔΝΤ άλλωστε σε έκθεση του αναφέρει ότι τα μέτρα που έλαβε η Ελλάδα είναι τα πιο σκληρά που έχει λάβει ποτέ χώρα και θεωρεί ότι είναι σχεδόν ουτοπιστικό να καταφέρει μια τέτοια μείωση. Γιατί λοιπόν το ΔΝΤ προσπαθεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που το ίδιο παραδέχεται ότι δεν θα πετύχει; Η εξήγηση είναι αρκετά απλή. Η ΕΕ δεν είχε κανέναν μηχανισμό για να κάνει υποτίμηση αυτό που λογικά θα έκανε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα σε παρόμοια περίπτωση. Η «κρίση» στην Ελλάδα έδωσε αυτό το εργαλείο στην ΕΕ με την ισοτιμία ευρώ/δολαριου σήμερα (06/06/2010) να κυμαίνεται στο 1,201.
Μύθος πέμπτος: Η Τουρκία έδιωξε το ΔΝΤ και τα κατάφερε.
Άλλος ένας αστικός μύθος. Το ΔΝΤ καταρχήν έφυγε μόνο του από την Τουρκία μετά από μια περίοδο περίπου είκοσι ετών που ήταν εκεί και αφού κατάφερε να εφαρμόσει το πολυετές πρόγραμμα του, με τεράστιες αρνητικές συνέπειες για τον απλό λαό αλλά και την ίδια την κυβέρνηση, αλλά σωστά μαντέψατε με μονές κερδισμένες τις πολυεθνικές που απομύζησαν τον τεράστιο πλούτο της και το φτηνό εργατικό δυναμικό. Η «τελευταία επιτυχία» του ΔΝΤ ήταν η εκχώρηση σε πολυεθνικές εταιρίες της εξόρυξης 12 δις βαρελιών πετρελαίου στην Κασπία. Η «ευμάρεια» μετά από 20 χρόνια παρουσίας του ΔΝΤ είναι εμφανής με τα επιτόκια των τραπεζών να κυμαίνονται μεταξύ 15 και 20% ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 11000$ το χρόνο με τα 2/3 του πληθυσμού να είναι κάτω από τα όρια της φτώχιας και με ρυθμό ανάπτυξης -5,6% πράγμα που φέρνει την Τουρκία στην 194 θέση παγκοσμίως σε σύνολο 213 χωρών.
Μύθος έκτος: Η Ελλάδα ευθύνεται για την κρίση και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά όλη την ευρωζώνη.
Ψέμα!!! Η Ελλάδα είχε και έχει οικονομικά προβλήματα αλλά δεν ευθύνεται για την κρίση. Οι μοναδικοί υπεύθυνοι για αυτή την «κρίση» είναι η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Το 2009 η Γερμανία κατέγραφε ιστορικά χαμηλά και την μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 40 χρόνων, λόγω της εξαγωγής της αμερικανικής κρίσης στην Ευρώπη ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να συνέλθουν από το τραπεζικό κραχ. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους διενεργούνται εκλογές στην Ελλάδα ( όχι τυχαία ) και γίνονται οι αποκαλύψεις για διψήφιο αριθμό ελλείμματος, πράγμα που πυροδοτεί μια από τις μεγαλύτερες πτώσεις του ευρώ. Η Γερμανία παρουσιάζει μια πρωτοφανή ανάκαμψη της οικονομίας της, λόγω αυτής της έμμεσης υποτίμησης αφού γίνεται «φθηνότερη» και κατ’ επέκταση ανταγωνιστικότερη στις διεθνείς αγορές. Συγκεκριμένα η Γερμανία από το -3,5% του ρυθμού ανάπτυξης στο δεύτερο τρίμηνο του 2009 καταφέρνει και φτάνει στο +0,6% στο τέταρτο τρίμηνο του ίδιου έτους!! Μέχρι και το τέλος του 2010 η Γερμανία και μόνο η Γερμανία από τα Ευρωπαϊκά κράτη εκτιμάται ότι θα έχει κερδίσει από την “Ελληνική κρίση” περί τα 300 δις Ευρώ όσο δηλαδή και το χρέος της χώρας μας αφού η ισοτιμία ευρώ/δολαρίου συνεχώς πέφτει πράγμα που κάνει την Γερμανία (3η χώρα στον κόσμο σε εξαγωγές) πάρα πολύ ελκυστική για εμπόριο. Το εύλογο ερώτημα που γεννάτε εδώ είναι συμφέρει την Αμερική ο “ανταγωνιστής” της (ευρώ) να είναι πιο φθηνός; Η απάντηση είναι πάρα πολλή απλή. ΝΑΙ την συμφέρει και αυτό διότι μπορεί και αναχρηματοδοτεί το ιλιγγιώδες χρέος της ύψους 12τρις δολαρίων δανειζόμενη από τον ανταγωνιστή φτηνότερα!! Το πρόβλημα που θα προκύψει συνολικά από όλη αυτή την πρακτική είναι ίσως μια εντελώς ανεξέλεγκτη κατηφόρα για όλη την Ευρώπη.”
No comments:
Post a Comment